Generally if you have to defend that you aren't a racist that generally means that you are a racist.
HTH
That was the idea when the democrats starting calling the tea party racist with no proof whatsoever
There's a quote from some lefty gal saying that making the tea party spend all their time defending against charges of racism blunted their message on spending.
Of course liberals also think spending cuts are racist.
And alleged non partisans like yourself can't wait to jump on board.
The term racist has become meaningless. Its fucking pathetic
I can see no difference in human quality between all the races, ethnicities, or religions and I fail to understand the purposes or benefits derived from bigotry and racism. If you must draw the race card for any reason, then you play at a different table than I.
I can see no difference in human quality between all the races, ethnicities, or religions and I fail to understand the purposes or benefits derived from bigotry and racism. If you must draw the race card for any reason, then you play at a different table than I.
I can see no difference in human quality between all the races, ethnicities, or religions and I fail to understand the purposes or benefits derived from bigotry and racism. If you must draw the race card for any reason, then you play at a different table than I.
I strongly recommend that you read the Koran.
And you wonder why some people here think you're a bigot.
WHAT DOES THE QUR'AN SAY ABOUT THE JEWISH AND CHRISTIAN SCRIPTURES?
By Samuel Green
On many occasions I have heard Muslims attack the Bible. Some seem keen to slander it anyway they can. But what does the Qur'an say about it? This article examines what the whole Qur'an says about the Jewish and Christian scriptures. The Qur'an used is according to Imam Hafs and translated by Abdullah Yusuf Ali (AYA) or Mohammed Pickthall (MP).
Christianity, Judaism and Islam
The Qur'an teaches that Islam is the continued faithful religion in the same line as the Prophets who were before Muhammad: The same religion has He established for you as that which He enjoined on Noah ... and that which We enjoined on Abraham, Moses, and Jesus (42:13 AYA). The result of this view is that the scriptures given by these Prophets are considered to be genuine scriptures from God: But say, "We (Muslims) believe in the Revelation which has come down to us and in that which came down to you (Jews & Christians); our Allah and your Allah is One" (29:46 AYA).
In the Qur'an there are many references to the Jewish and Christian Holy Books. In fact the Qur'an addresses Christians and Jews in terms of the Book: O People of the Book! (5:68 AYA).
God's Mission For The People of the Book
Christians and Jews are mentioned in the Qur'an as the custodians of scripture: For to them was entrusted the protection of Allah's Book (5:47 AYA/44 MP). God gave the scripture to the Christians and Jews so that they could make known to the whole world and every nation the true knowledge of God: And remember Allah took a Covenant from the People of the Book, to make it known and clear to mankind, and not to hide it (3:187 AYA). Some of the Jews and Christians fulfilled this mission, others did not. Just as there are faithful and unfaithful Muslims so too the Qur'an distinguishes between the faithful and the unfaithful Christians and Jews.
The Unfaithful The Qur'an describes the behaviour of unfaithful Christians and Jews as:
1/ Concealing the truth of the scripture: Who is more unjust than those who conceal the testimony they have from Allah?' (2:140 AYA).
2/ Teaching falsely and forgetting what they had heard from their scripture:
There is among them a section who distort the Book with their tongues: (As they read) you would think it is a part of the Book, but it is no part of the Book; and they say, "That is from Allah," but it is not from Allah (3:78 AYA).
They change words from their context and forget a part of that whereof they were admonished (5:13 MP/14 AYA).
3/ Wanting profit from the scriptures:
And remember Allah took a Covenant from the People of the Book, to make it known and clear to mankind, and not to hide it; but they threw it away behind their backs, and purchased with it some miserable gain! And vile was the bargain they made! (3:187 AYA) 4/ Some of the Jews who were transgressors and did not know the Book wrote false scripture:
But the transgressors changed the word from that which had been given them (2:59 AYA).
Among them are unlettered folk who know the Scripture not except from hearsay. They but guess. Therefore woe be unto them who write the Scripture with their hands and then say, "This is from Allah," that they may purchase a small gain therewith (2:78-79 MP).
The Faithful The Qur'an teaches that there are faithful Christians and Jews:
Not all of them are alike: Of the People of the Book are a portion that stand (for the right); they rehearse the Signs of Allah all night long, and they prostrate themselves in adoration. They believe in Allah and the Last Day; they enjoin what is right, and forbid what is wrong; and they hasten (in emulation) in (all) good works: They are in the ranks of the righteous. Of the good that they do, nothing will be rejected of them; for Allah knoweth well those that do right (3:113-115 AYA).
Nearest among them in love to the Believers wilt thou find those who say, "We are Christians": Because amongst these are men devoted to learning and men who have renounced the world, and they are not arrogant (5:85 AYA/82 MP).
According to the Qur'an, the faithful Christians and Jews did not do what the unfaithful did; they obeyed their scriptures and worshipped God. But what about the their scriptures? Does the Qur'an consider the scripture of the Jews and Christians to have been corrupted by the actions of the Unfaithful? Or has it been preserved by the Faithful? Does the Qur'an consider that only part of their scripture now contains truth? To answer these questions we need to consider what the Qur'an says of the Jewish and Christian scripture.
The Qur'anic View of the Jewish and Christian Scripture
1/ The Qur'an teaches that all scripture should be respected in the same way:
O ye who believe! Believe in Allah and His Apostle, and the scripture which He hath sent to His Apostle and the scripture which He sent to those before (him). Any who denieth Allah, His Angels, His Books, His Apostles, and the Day of Judgement, hath gone far, far astray (4:136 AYA).
We believe in Allah, and in what has been revealed to us and what was revealed to Abraham, Ismail, Isaac, Jacob, and the Tribes, and in (the Books) given to Moses, Jesus, and the Prophets, from their Lord: We make no distinction between one and another among them (3:84 AYA).
2/ The Torah that was given to Moses, and the Gospel that was given to Jesus, are the scriptures that the Jews and Christians now possess:
Those who follow the Messenger (Mohammed), the Prophet who can neither read nor write, whom they will find described in the Torah and the Gospel (which are) with them (7:157 MP).
And when there cometh unto them (Jews) a Scripture (the Qur'an) from Allah, confirming that in their possession (2:89 MP).
Thus, the Qur'an is not referring to scripture that Jews and Christians use to possess in the past, but now are lost. Rather, the Torah given to Moses, and the Gospel given to Jesus, is the scripture that is with them (the Christians and Jews) and in their possession at the time of Muhammad.
3/ The Qur'an teaches that it confirms and explains more fully the previous scripture:
This Koran is not such as can be produced by other than Allah; on the contrary it is a confirmation of (revelations) that went before it, and a fuller explanation of the Book (10:37 AYA/38 MP). Thus, the Qur'an sees itself as the guardian of the message of all scripture: To thee We sent the scripture in truth, confirming the scripture that came before it, and guarding it in safety (5:48 MP/51 AYA).
4/ Does the Qur'an teach that it abrogates the Jewish and Christian scripture? Some may point to 2:106 to say it does.
None of Our revelations do We abrogate or cause to be forgotten, but We substitute something better or similar (2:106, AYA) However, it is unlikely that this verse is referring to the Christian and Jewish scripture, for just five verses after 2:106 the Qur'an asks Christians and Jews to bring your proof (2:111) from their scriptures. This would be an irrelevant and contradictory command if it had just taught that their scripture was abrogated. In fact, just thirty verses after 2:106 the Qur'an says that it makes no distinction between (2:136) itself and any of the former scripture. Al-Bukhari records that 2:106 refers to abrogation within the Qur'an itself:
Narrated Ibn Abbas: Umar said, "Ubai was the best of us in the recitation (of the Qur'an) yet we leave (out) some of what he recites". Ubai says, "I have taken it from the mouth of Allah's Apostle and will not leave for anything whatever". But Allah said: "None of our revelations do we abrogate or cause to be forgotten but We substitute something better or similar" (Qur'an 2:106). (Bukhari: vol. 6, hadith 527, p. 489; book 61) Sura 16:101 also shows that this abrogation has to do with the content of the Qur'an and not the scripture of the Jews and Christians.
And when We exchange a verse in the place of another verse - and God knows very well what he is sending down - they say (to Muhammad), "Thou art a mere forger!" (16:101, Arberry) 5/A very important section of the Qur'an which deals with the scripture of the Jews and Christians and their relation to the Qur'an is Surah 5:43-49. These verses record how Jews came to Muhummad to ask him for a decision, and it tells the answer he was to give them.
How come they (come) unto thee (Muhammad) for judgment when they have the Torah, wherein Allah hath delivered judgment (for them)? ... Lo! We did reveal the Torah, wherein is guidance and a light ... And We caused Jesus, son of Mary, to follow in their footsteps, confirming that which was (revealed) before him in the Torah, and We bestowed on him the Gospel wherein is guidance and a light, confirming that which was (revealed) before it in the Torah - a guidance and an admonition unto those who ward off (evil). Let the People of the Gospel judge by that which Allah hath revealed therein. Whoso judgeth not by that which Allah hath revealed: such are evil-livers.
And unto thee (Muslims) have We revealed the Scripture (the Qur'an) with the truth, confirming whatever Scripture was before it, and a watcher over it. So judge between them by that which Allah hath revealed, and follow not their desires away from the truth which hath come unto thee. For each We have appointed a divine law and a traced-out way. Had Allah willed He could have made you one community. But that He may try you by that which He hath given you (He hath made you as ye are). So vie one with another in good works. Unto Allah ye will all return, and He will then inform you of that wherein ye differ. (5:43-48, MP)
The key sentence from the above is, For each We have appointed a divine law and a traced-out way. This verse is teaching that the different religious groups (Jews, Christians and Muslims), have each been given a divine law (Torah, Gospel and Qur'an) and that each group is to make their decisions based upon what they have been given.
Thus the Qur'an encourages Jews to judge by the Torah:
How come they (come) unto thee (Muhammad) for judgment when they have the Torah, wherein Allah hath delivered judgment (for them)? (5:43, MP) And the Qur'an urges Christians to judge by the Gospel:
Let the People of the Gospel judge by that which Allah hath revealed therein. Whoso judgeth not by that which Allah hath revealed: such are evil-livers. (5:47, MP) And it encourages Muslims to judge by the Qur'an:
And unto thee (Muslims) have We revealed the Scripture (the Qur'an) with the truth, confirming whatever Scripture was before it, and a watcher over it. So judge between them by that which Allah hath revealed. (5:48, MP) Again, we see that the Qur'an refers to the scriptures of the Christians and Jews as God's reliable word. Jews and Christians are commanded to consult their scriptures when desiring to know God's will. The Qur'an therefore considers these scriptures to be reliable. Surah 5:43-48 also shows that the Qur'an is not claiming to abrogate (replace) the Gospel and Torah but is a parallel revelation to them.
6/ Say: "O People of the Book! Ye have no ground to stand upon unless ye stand fast by the Law, the Gospel, and all the revelation that has come to you from your Lord" (5:71 AYA/68 MP). How can the Jew or Christian, stand fast by the Law and the Gospel, if the Law and the Gospel have been corrupted or abrogated? Again, the assumption of the Qur'an is that the scriptures that the Christians and Jews have is the reliable word of God.
7/ In the following verse the Books of Moses are referred to as being a reliable source of God's warning: Nay, is he not acquainted with what is in the books of Moses (53:36 AYA). Thus, there is no excuse for the one who ignores it.
8/ A Muslim is instructed, when arguing with a Jew about clean/halal food, to ask the Jew to bring his proof from the Law of Moses. Say: "Bring ye the Law and study it, if ye be men of truth" (3:93 AYA). How can he bring the Law and study it to determine the truth if it has been corrupted or abrogated? This scripture must be reliable to make such a command. The same assumption is also seen in the following verse: And they say: "None shall enter Paradise unless he be a Jew or a Christian." Those are their (vain) desires. Say: "Produce your proof if ye are truthful" (2:111 AYA).
9/ In the following verses we see Jews and Christians are urged to teach the truth of their scriptures and to obey them: Say: "O People of the Scripture! Stress not in your religion other than the truth" (5:77 MP/80 AYA). Do ye enjoin right conduct on the people, and forget (to practice it) yourselves, and yet ye study the Scripture? (2:44 AYA). Christians and Jews could not teach and obey their scriptures if their scriptures were corrupted.
10/ The scripture from before the time of Muhammad was to be consulted by either Muhammad or his Arab contemporaries if they were in doubt about the message that had been given to Muhammad: If thou wert in doubt as to what We have revealed unto thee, then ask those who have been reading the Book from before thee (10:94 AYA/95 MP). Thus this earlier scripture must have been preserved to make such a request.
11/ Here the former scriptures of the Jews and Christians are appealed to to prove that Muhammad is an authentic prophet.
Those who follow the Messenger (Mohammed), the Prophet who can neither read nor write, whom they will find described in the Torah and the Gospel (which are) with them (7:157 MP).
They say: "If only he would bring us a miracle from his Lord!" Hath there not come unto them the proof of what is in the former scriptures? (20:133 MP).
And lo, it is in the scriptures from the men of old. Is it not a token for them that the (religious) doctors of the Children of Israel know it? (26:196-197 MP).
How can these scriptures be appealed to, to prove Muhammad is genuine, if they have been corrupted? The Qur'an must view these scriptures as reliable to make such a request.
WHAT DOES THE QUR'AN SAY ABOUT THE JEWISH AND CHRISTIAN SCRIPTURES?
By Samuel Green
On many occasions I have heard Muslims attack the Bible. Some seem keen to slander it anyway they can. But what does the Qur'an say about it? This article examines what the whole Qur'an says about the Jewish and Christian scriptures. The Qur'an used is according to Imam Hafs and translated by Abdullah Yusuf Ali (AYA) or Mohammed Pickthall (MP).
Christianity, Judaism and Islam
The Qur'an teaches that Islam is the continued faithful religion in the same line as the Prophets who were before Muhammad: The same religion has He established for you as that which He enjoined on Noah ... and that which We enjoined on Abraham, Moses, and Jesus (42:13 AYA). The result of this view is that the scriptures given by these Prophets are considered to be genuine scriptures from God: But say, "We (Muslims) believe in the Revelation which has come down to us and in that which came down to you (Jews & Christians); our Allah and your Allah is One" (29:46 AYA).
In the Qur'an there are many references to the Jewish and Christian Holy Books. In fact the Qur'an addresses Christians and Jews in terms of the Book: O People of the Book! (5:68 AYA).
God's Mission For The People of the Book
Christians and Jews are mentioned in the Qur'an as the custodians of scripture: For to them was entrusted the protection of Allah's Book (5:47 AYA/44 MP). God gave the scripture to the Christians and Jews so that they could make known to the whole world and every nation the true knowledge of God: And remember Allah took a Covenant from the People of the Book, to make it known and clear to mankind, and not to hide it (3:187 AYA). Some of the Jews and Christians fulfilled this mission, others did not. Just as there are faithful and unfaithful Muslims so too the Qur'an distinguishes between the faithful and the unfaithful Christians and Jews.
The Unfaithful The Qur'an describes the behaviour of unfaithful Christians and Jews as:
1/ Concealing the truth of the scripture: Who is more unjust than those who conceal the testimony they have from Allah?' (2:140 AYA).
2/ Teaching falsely and forgetting what they had heard from their scripture:
There is among them a section who distort the Book with their tongues: (As they read) you would think it is a part of the Book, but it is no part of the Book; and they say, "That is from Allah," but it is not from Allah (3:78 AYA).
They change words from their context and forget a part of that whereof they were admonished (5:13 MP/14 AYA).
3/ Wanting profit from the scriptures:
And remember Allah took a Covenant from the People of the Book, to make it known and clear to mankind, and not to hide it; but they threw it away behind their backs, and purchased with it some miserable gain! And vile was the bargain they made! (3:187 AYA) 4/ Some of the Jews who were transgressors and did not know the Book wrote false scripture:
But the transgressors changed the word from that which had been given them (2:59 AYA).
Among them are unlettered folk who know the Scripture not except from hearsay. They but guess. Therefore woe be unto them who write the Scripture with their hands and then say, "This is from Allah," that they may purchase a small gain therewith (2:78-79 MP).
The Faithful The Qur'an teaches that there are faithful Christians and Jews:
Not all of them are alike: Of the People of the Book are a portion that stand (for the right); they rehearse the Signs of Allah all night long, and they prostrate themselves in adoration. They believe in Allah and the Last Day; they enjoin what is right, and forbid what is wrong; and they hasten (in emulation) in (all) good works: They are in the ranks of the righteous. Of the good that they do, nothing will be rejected of them; for Allah knoweth well those that do right (3:113-115 AYA).
Nearest among them in love to the Believers wilt thou find those who say, "We are Christians": Because amongst these are men devoted to learning and men who have renounced the world, and they are not arrogant (5:85 AYA/82 MP).
According to the Qur'an, the faithful Christians and Jews did not do what the unfaithful did; they obeyed their scriptures and worshipped God. But what about the their scriptures? Does the Qur'an consider the scripture of the Jews and Christians to have been corrupted by the actions of the Unfaithful? Or has it been preserved by the Faithful? Does the Qur'an consider that only part of their scripture now contains truth? To answer these questions we need to consider what the Qur'an says of the Jewish and Christian scripture.
The Qur'anic View of the Jewish and Christian Scripture
1/ The Qur'an teaches that all scripture should be respected in the same way:
O ye who believe! Believe in Allah and His Apostle, and the scripture which He hath sent to His Apostle and the scripture which He sent to those before (him). Any who denieth Allah, His Angels, His Books, His Apostles, and the Day of Judgement, hath gone far, far astray (4:136 AYA).
We believe in Allah, and in what has been revealed to us and what was revealed to Abraham, Ismail, Isaac, Jacob, and the Tribes, and in (the Books) given to Moses, Jesus, and the Prophets, from their Lord: We make no distinction between one and another among them (3:84 AYA).
2/ The Torah that was given to Moses, and the Gospel that was given to Jesus, are the scriptures that the Jews and Christians now possess:
Those who follow the Messenger (Mohammed), the Prophet who can neither read nor write, whom they will find described in the Torah and the Gospel (which are) with them (7:157 MP).
And when there cometh unto them (Jews) a Scripture (the Qur'an) from Allah, confirming that in their possession (2:89 MP).
Thus, the Qur'an is not referring to scripture that Jews and Christians use to possess in the past, but now are lost. Rather, the Torah given to Moses, and the Gospel given to Jesus, is the scripture that is with them (the Christians and Jews) and in their possession at the time of Muhammad.
3/ The Qur'an teaches that it confirms and explains more fully the previous scripture:
This Koran is not such as can be produced by other than Allah; on the contrary it is a confirmation of (revelations) that went before it, and a fuller explanation of the Book (10:37 AYA/38 MP). Thus, the Qur'an sees itself as the guardian of the message of all scripture: To thee We sent the scripture in truth, confirming the scripture that came before it, and guarding it in safety (5:48 MP/51 AYA).
4/ Does the Qur'an teach that it abrogates the Jewish and Christian scripture? Some may point to 2:106 to say it does.
None of Our revelations do We abrogate or cause to be forgotten, but We substitute something better or similar (2:106, AYA) However, it is unlikely that this verse is referring to the Christian and Jewish scripture, for just five verses after 2:106 the Qur'an asks Christians and Jews to bring your proof (2:111) from their scriptures. This would be an irrelevant and contradictory command if it had just taught that their scripture was abrogated. In fact, just thirty verses after 2:106 the Qur'an says that it makes no distinction between (2:136) itself and any of the former scripture. Al-Bukhari records that 2:106 refers to abrogation within the Qur'an itself:
Narrated Ibn Abbas: Umar said, "Ubai was the best of us in the recitation (of the Qur'an) yet we leave (out) some of what he recites". Ubai says, "I have taken it from the mouth of Allah's Apostle and will not leave for anything whatever". But Allah said: "None of our revelations do we abrogate or cause to be forgotten but We substitute something better or similar" (Qur'an 2:106). (Bukhari: vol. 6, hadith 527, p. 489; book 61) Sura 16:101 also shows that this abrogation has to do with the content of the Qur'an and not the scripture of the Jews and Christians.
And when We exchange a verse in the place of another verse - and God knows very well what he is sending down - they say (to Muhammad), "Thou art a mere forger!" (16:101, Arberry) 5/A very important section of the Qur'an which deals with the scripture of the Jews and Christians and their relation to the Qur'an is Surah 5:43-49. These verses record how Jews came to Muhummad to ask him for a decision, and it tells the answer he was to give them.
How come they (come) unto thee (Muhammad) for judgment when they have the Torah, wherein Allah hath delivered judgment (for them)? ... Lo! We did reveal the Torah, wherein is guidance and a light ... And We caused Jesus, son of Mary, to follow in their footsteps, confirming that which was (revealed) before him in the Torah, and We bestowed on him the Gospel wherein is guidance and a light, confirming that which was (revealed) before it in the Torah - a guidance and an admonition unto those who ward off (evil). Let the People of the Gospel judge by that which Allah hath revealed therein. Whoso judgeth not by that which Allah hath revealed: such are evil-livers.
And unto thee (Muslims) have We revealed the Scripture (the Qur'an) with the truth, confirming whatever Scripture was before it, and a watcher over it. So judge between them by that which Allah hath revealed, and follow not their desires away from the truth which hath come unto thee. For each We have appointed a divine law and a traced-out way. Had Allah willed He could have made you one community. But that He may try you by that which He hath given you (He hath made you as ye are). So vie one with another in good works. Unto Allah ye will all return, and He will then inform you of that wherein ye differ. (5:43-48, MP)
The key sentence from the above is, For each We have appointed a divine law and a traced-out way. This verse is teaching that the different religious groups (Jews, Christians and Muslims), have each been given a divine law (Torah, Gospel and Qur'an) and that each group is to make their decisions based upon what they have been given.
Thus the Qur'an encourages Jews to judge by the Torah:
How come they (come) unto thee (Muhammad) for judgment when they have the Torah, wherein Allah hath delivered judgment (for them)? (5:43, MP) And the Qur'an urges Christians to judge by the Gospel:
Let the People of the Gospel judge by that which Allah hath revealed therein. Whoso judgeth not by that which Allah hath revealed: such are evil-livers. (5:47, MP) And it encourages Muslims to judge by the Qur'an:
And unto thee (Muslims) have We revealed the Scripture (the Qur'an) with the truth, confirming whatever Scripture was before it, and a watcher over it. So judge between them by that which Allah hath revealed. (5:48, MP) Again, we see that the Qur'an refers to the scriptures of the Christians and Jews as God's reliable word. Jews and Christians are commanded to consult their scriptures when desiring to know God's will. The Qur'an therefore considers these scriptures to be reliable. Surah 5:43-48 also shows that the Qur'an is not claiming to abrogate (replace) the Gospel and Torah but is a parallel revelation to them.
6/ Say: "O People of the Book! Ye have no ground to stand upon unless ye stand fast by the Law, the Gospel, and all the revelation that has come to you from your Lord" (5:71 AYA/68 MP). How can the Jew or Christian, stand fast by the Law and the Gospel, if the Law and the Gospel have been corrupted or abrogated? Again, the assumption of the Qur'an is that the scriptures that the Christians and Jews have is the reliable word of God.
7/ In the following verse the Books of Moses are referred to as being a reliable source of God's warning: Nay, is he not acquainted with what is in the books of Moses (53:36 AYA). Thus, there is no excuse for the one who ignores it.
8/ A Muslim is instructed, when arguing with a Jew about clean/halal food, to ask the Jew to bring his proof from the Law of Moses. Say: "Bring ye the Law and study it, if ye be men of truth" (3:93 AYA). How can he bring the Law and study it to determine the truth if it has been corrupted or abrogated? This scripture must be reliable to make such a command. The same assumption is also seen in the following verse: And they say: "None shall enter Paradise unless he be a Jew or a Christian." Those are their (vain) desires. Say: "Produce your proof if ye are truthful" (2:111 AYA).
9/ In the following verses we see Jews and Christians are urged to teach the truth of their scriptures and to obey them: Say: "O People of the Scripture! Stress not in your religion other than the truth" (5:77 MP/80 AYA). Do ye enjoin right conduct on the people, and forget (to practice it) yourselves, and yet ye study the Scripture? (2:44 AYA). Christians and Jews could not teach and obey their scriptures if their scriptures were corrupted.
10/ The scripture from before the time of Muhammad was to be consulted by either Muhammad or his Arab contemporaries if they were in doubt about the message that had been given to Muhammad: If thou wert in doubt as to what We have revealed unto thee, then ask those who have been reading the Book from before thee (10:94 AYA/95 MP). Thus this earlier scripture must have been preserved to make such a request.
11/ Here the former scriptures of the Jews and Christians are appealed to to prove that Muhammad is an authentic prophet.
Those who follow the Messenger (Mohammed), the Prophet who can neither read nor write, whom they will find described in the Torah and the Gospel (which are) with them (7:157 MP).
They say: "If only he would bring us a miracle from his Lord!" Hath there not come unto them the proof of what is in the former scriptures? (20:133 MP).
And lo, it is in the scriptures from the men of old. Is it not a token for them that the (religious) doctors of the Children of Israel know it? (26:196-197 MP).
How can these scriptures be appealed to, to prove Muhammad is genuine, if they have been corrupted? The Qur'an must view these scriptures as reliable to make such a request.
I can see no difference in human quality between all the races, ethnicities, or religions and I fail to understand the purposes or benefits derived from bigotry and racism. If you must draw the race card for any reason, then you play at a different table than I.
I strongly recommend that you read the Koran.
Why should I read the Koran when it like the Bible was written and published to promote an agenda of religious bigotry, not that that's a bad thing for hundreds of millions of believers. I said "a different table" not under the table.
ماذا تفعل القرآن يقول عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية ؟
صامويل الأخضر
في العديد من المناسبات ولقد سمعت المسلمين مهاجمة الكتاب المقدس. يبدو أن بعض حريصة على الافتراء على أي حال ما في وسعهم . ولكن ماذا يقول القرآن عن ذلك ؟ يتناول هذا المقال ما يقوله القرآن كله عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . القرآن استخدامها وفقا ل الإمام حفص و ترجمة عبد الله يوسف علي ( AYA ) أو محمد بيكثال (MP ) .
المسيحية واليهودية و الإسلام
القرآن يعلمنا أن الإسلام هو دين المؤمنين استمرار في نفس السطر مثل الأنبياء الذين كانوا قبل محمد : لقد أسس نفسه بالنسبة لك في الدين ما هو أوجب على نوح ... وهذا الذي نحن أوجب على إبراهيم ، موسى و يسوع ( 42:13 AYA ) . و نتيجة لهذا الرأي هو أن الكتب التي قدمها هؤلاء الأنبياء تعتبر الكتب حقيقية من الله : ولكن يقول ، " نحن ( المسلمين ) يؤمنون الوحي الذي ينزل الينا في هذا و الذي نزل عليك ( اليهود و المسيحيين ) ؛ دينا الله والله هو واحد " ( 29:46 AYA ) .
في القرآن الكريم هناك العديد من الإشارات إلى الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . في الواقع يتناول القرآن المسيحيين واليهود من حيث الكتاب: يا أهل الكتاب ! ( 5:68 AYA ) .
بعثة الله لل أهل الكتاب
و ذكر المسيحيين واليهود في القرآن الكريم باسم أمناء الكتاب : ل لهم أوكلت حماية كتاب الله (5:47 AYA/44 MP) . أعطى الله الكتاب المقدس للمسيحيين واليهود بحيث يمكن جعل معروفة للعالم كله و لكل أمة المعرفة الحقيقية الله : وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وعدم إخفائه ( 3:187 AYA ) . تف بعض اليهود والمسيحيين هذه المهمة، فعل البعض الآخر لا. تماما كما أن هناك مسلمين المؤمنين و غير مخلص فكذلك القرآن يميز بين المؤمنين و غير مخلص المسيحيين واليهود.
يصف القرآن غير مخلص و غير مخلص سلوك المسيحيين واليهود على النحو التالي:
1 / إخفاء الحقيقة من الكتاب المقدس : ؟ من هو أكثر ظلما من أولئك الذين يخفون شهادة لديهم من الله ' ( 2:140 AYA ) .
2 / تدريس زورا ونسيان ما سمعوه من كتابهم :
هناك بينهم القسم الذي يشوه كتاب بألسنتهم : ( و يقرءون ) كنت أعتقد أنها جزء من كتاب، ولكنه ليس جزءا من كتاب ، و يقولون، " هذا هو من عند الله " ولكنها ليست من الله ( 3:78 AYA ) .
يغيروا الكلمات من سياقها وننسى جزءا من ذلك ومنها و نبهت أنهم (5:13 MP/14 AYA ) .
3 / الرغبة الربح من الكتب :
وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وليس لإخفائه ، ولكنها رمى به بعيدا وراء ظهورهم ، والتي تم شراؤها معه بعض مكاسب بائسة ! و كان الخسيس الصفقة التي قطعتها ! ( 3:187 AYA ) 4 / بعض اليهود الذين كانوا المعتدين وانه لا يعرف الكتاب المقدس كتب كاذبة :
ولكن المعتدين تغيير كلمة من تلك التي أعطيت لهم (2:59 AYA ) .
ومن بين هؤلاء القوم الأمي الذين يعرفون الكتاب ليس إلا من الإشاعات . هم ولكن تخمين. وبالتالي يكون لهم الويل الذين يكتبون الكتاب بأيديهم ثم يقولون: " هذا من عند الله ، " أنهم قد شراء مكاسب صغيرة معها ( 2:78-79 MP) .
المؤمنين القرآن يعلم أن هناك من المسيحيين واليهود المؤمنين :
ليس كل منهم على حد سواء : من أهل الكتاب هي جزء التي تقف (على اليمين) ، بل يتلون آيات الله طوال الليل ، وأنها يسجد أنفسهم في العشق. كانوا يؤمنون بالله واليوم الآخر ، بل توجب ما هو حق ، و النهي عن الخطأ ، و يسارعون ( في مضاهاة ) في (جميع ) الصالحات : هم في صفوف الأبرار . من الخير الذي يقومون به، وسيتم رفض أي شيء منهم ؛ في سبيل الله يعلم جيدا تلك التي لا تفعل الحق ( 3:113-115 AYA ) .
أقرب بينهم في الحب إلى المؤمنين انت الذبول تجد أولئك الذين يقولون ، " نحن مسيحيون " : لأن من بين هؤلاء هم من الرجال المكرسة ل التعلم و الرجال الذين نبذوا العالم، وأنها ليست المتغطرسة ( 5:85 AYA/82 MP ) .
وفقا للقرآن ، فإن المؤمنين المسيحيين واليهود لا تفعل ما فعلت غير مخلص ، بل يطاع كتبهم المقدسة و يعبد الله. ولكن ماذا عن الكتب الخاصة بهم؟ لا تنظر في القرآن الكتاب من اليهود والنصارى قد افسدتها تصرفات غير مخلص ؟ أو قد تم الحفاظ عليه من قبل المؤمنين ؟ لا تنظر في القرآن أن جزءا فقط من كتابهم يحتوي الآن على الحقيقة؟ للإجابة على هذه الأسئلة التي تحتاج إلى النظر في ما يقوله القرآن من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي.
ل مشاهدة القرآنية من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي
1 / القرآن الكريم يعلمنا أنه ينبغي احترام كل الكتاب بنفس الطريقة :
يا أيها الذين آمنوا ! يؤمنون بالله و رسوله ، و الكتاب الذي قال انه قد ارسل إلى رسوله و الكتاب الذي بعث لتلك قبل ( وسلم) . أي الذين ينكر الله ملائكته وكتبه و رسله ، و يوم القيامة ، هاث ذهبت بعيدا ، بعيدا في ضلال ( 4:136 AYA ) .
ونحن نعتقد في الله ، و لما تم كشف لنا وما أنزل إلى إبراهيم وإسماعيل وإسحاق و يعقوب و الأسباط ، وفي ( الكتب ) نظرا لموسى وعيسى و الأنبياء ، من ربهم : لا نفرق بين واحد و آخر منهم ( 3:84 AYA ) .
2 / التوراة التي أعطيت لموسى ، والإنجيل التي أعطيت ليسوع ، هي الكتب المقدسة أن اليهود والنصارى تمتلك الآن :
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
و عندما جاء و لهم ( اليهود ) في الكتاب المقدس ( القرآن) من الله ، مؤكدا أن في حوزتها ( 2:89 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن لا يشير إلى الكتاب أن اليهود و المسيحيين استخدام لامتلاك في الماضي ، ولكن الآن يتم فقدان . بدلا من ذلك، نظرا التوراة على موسى ، والإنجيل نظرا ليسوع ، هو الكتاب الذي هو معهم ( المسيحيين واليهود ) و التي في حوزتهم في وقت محمد.
3 / إن القرآن يعلم أنه يؤكد و يوضح الكتاب أوفى السابقة :
هذا القرآن ليس مثل يمكن أن ينتج عن غير الله ، بل على العكس من ذلك هو تأكيد ( الوحي ) الذي ذهب قبل ذلك، وشرحا أوفى من كتاب (10:37 AYA/38 MP) . وبالتالي، فإن القرآن يعتبر نفسه الوصي على رسالة من كل الكتاب : ل اليك أرسلنا الكتاب في الحقيقة ، مؤكدا الكتاب الذي جاء قبل ذلك، و عليه حراسة من سلامة (5:48 MP/51 AYA ) .
4 / هل تعلم القرآن أنه يلغي الكتاب اليهود والمسيحيين ؟ البعض قد تشير إلى 2:106 أن أقول لا.
أيا من بآياتنا لا تلغي نحن أو التسبب في طي النسيان ، ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو مماثلة ( 2:106 ، AYA ) ومع ذلك، فإنه من غير المرجح أن هذه الآية يشير إلى الكتاب المقدس المسيحية و اليهودية ، لمدة خمس آيات فقط بعد 2:106 القرآن يسأل المسيحيين واليهود إلى إحضار ما يثبت الخاص بك ( 2:111 ) من كتبهم المقدسة . وهذا سيكون أمر غير ذي صلة ومتناقضة إذا كان قد علمت للتو أن كتابهم تم إلغاؤها . في الواقع ، فقط ثلاثين الآيات بعد 2:106 يقول القرآن أنه لا يفرق بين ( 2:136 ) له ولأي من الكتاب السابق . رواه البخاري 2:106 يسجل أن يشير إلى إلغائها في القرآن نفسه :
فقد روى ابن عباس : قال عمر : "كان أبي ابن أفضل منا في تلاوة ( القرآن ) بعد أن نغادر ( الخروج) بعض ما قرأ " . يقول أبي ابن "لقد اتخذت من فم رسول الله ، ولن يترك أي شيء مهما كان ل " . ولكن الله قال : " لا شيء من الوحي لدينا أننا لا تلغي أو التسبب في طي النسيان ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو ما شابه ذلك " ( القرآن 2:106 ) . ( . البخاري : المجلد 6، الحديث 527 ، ص 489 ؛ الكتاب 61 . ) يظهر سورة 16:101 أيضا أن هذا الإلغاء لا علاقة له بمضمون القرآن وليس الكتاب من اليهود والنصارى .
و عندما تبادلنا الآية في مكان آخر الآية - و الله وحده يعلم جيدا ما يقوم بإرسال أسفل - يقولون ( ل محمد)، " انت مجرد مزور ! " ( 16:101 ، Arberry ) 5 / قسم مهم جدا من القرآن الكريم الذي يتعامل مع الكتاب من اليهود والنصارى وعلاقتها القرآن سورة 5:43-49 . هذه الآيات تسجيل كيف جاء اليهود إلى Muhummad لأسأله عن هذا القرار، وأنه يحكي الجواب كان لمنحهم .
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ لو ... ! نحن لم تكشف التوراة ، حيث هو التوجيه وضوء ... و نحن تسبب يسوع ، ابن مريم ، ل متابعة خطواتهم ، مؤكدا أن الذي ( كشف ) أمامه في التوراة ، و نحن أسبغ عليه الإنجيل حيث هو التوجيه وضوء ، مؤكدا أن الذي كان ( كشف ) قبل ذلك في التوراة - هدى و موعظة للذين درء ( الشر ) . السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد .
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله ثم لا يتبعون الشهوات بهم بعيدا عن الحقيقة التي هاث تأتي اليك . لكل جعلنا قانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . قد شاء الله كان بإمكانه أن جعلك مجتمع واحد . بل انه قد يحاول بك من تلك التي كان قد أعطاكم ( و سخر لكم و أنتم ) . حتى تتنافس مع واحد آخر في الخيرات . حتى انتم الله سوف جميع العودة، و قال انه سوف ثم أبلغكم أن تختلف فيه انتم . ( 5:43-48 ، MP)
الجملة المفتاح من ما سبق هو ، بالنسبة لكل لقد عين القانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . هذه الآية هو تعليم أن مختلف الجماعات الدينية ( اليهود والمسيحيين والمسلمين ) ، وقد أعطيت كل قانون الإلهي ( التوراة، الإنجيل و القرآن) و التي هي كل مجموعة ل اتخاذ قراراتهم بناء على ما أعطيت .
وبالتالي فإن القرآن يشجع اليهود ل يحكم التوراة :
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ (5:43 ، MP) والقرآن يحث المسيحيين على الحكم من قبل الإنجيل:
السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد . (5:47 ، MP) وأنه يشجع المسلمين على الحكم في القرآن :
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله . (5:48 ، MP) مرة أخرى ، نرى أن القرآن الكريم يشير إلى الكتب المقدسة للمسيحيين واليهود كلمة الله موثوق بها. وأمر اليهود والنصارى للتشاور كتبهم المقدسة عندما يرغب في معرفة إرادة الله . ولذلك ترى القرآن هذه الكتب ل تكون موثوقة . سورة 5:43-48 يظهر أيضا أن القرآن لا يدعي لإلغاء (استبدال) الإنجيل و التوراة ولكن هو الوحي موازية لها .
6 / قل : " يا أهل الكتاب لا يي الأرض للوقوف على ما لم انتم الصمود من قبل القانون، الإنجيل، وجميع الوحي الذي يأتي إليك من ربك " ( 5:71 AYA/68 MP ) . وكيف يمكن لل يهودي أو مسيحي ، والصمود من قبل القانون والإنجيل ، إذا تم تلف القانون والإنجيل أو إلغاؤها ؟ مرة أخرى ، فإن الافتراض من القرآن هو أن الكتاب المقدس أن المسيحيين و اليهود لديهم هي الكلمة موثوق بها من الله.
7 / في الآية التالية في كتب موسى ويشار إلى كونه مصدرا موثوقا لل تحذير الله : كلا، هو أنه لا تعرف مع ما هو موجود في الكتب موسى ( 53:36 AYA ) . وبالتالي ، ليس هناك عذر لمن يتجاهل ذلك.
وأوعز 8 / A مسلم ، عندما تتجادل مع يهودي حول نظيفة / الطعام الحلال ، أن تطلب من يهودي إلى إحضار ما يثبت له من شريعة موسى . ويقول : " هاتوا القانون و دراسته ، وإذا كنتم قد الرجال من الحقيقة " ( 3:93 AYA ) . كيف يمكن أن تجلب القانون ودراستها لتحديد الحقيقة إذا تم إتلاف أو إلغاؤها ؟ يجب أن يكون هذا الكتاب يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الأمر . وينظر نفس الافتراض أيضا في الآية التالية : ويقولون : " يجب أن لا أحد يدخل الجنة إلا من كان هودا أو نصارى " تلك هي على ( عبثا ) الرغبات. ويقول : " إنتاج برهانكم إن كنتم صادقين " ( 2:111 AYA ) .
9 / في الآيات التالية نرى اليهود والنصارى وتحث لتعليم الحقيقة من كتبهم المقدسة و الانصياع لهم : قل : " يا أهل الكتاب لا الإجهاد في دينكم غير الحقيقة! " ( 5:77 النائب عن / 80 AYA ) . هل انتم يأمرون بالمعروف على الناس ، وننسى ( لممارسة ذلك) أنفسكم ، و أنتم بعد دراسة الكتاب المقدس ؟ (2:44 AYA ) . المسيحيين واليهود لا يمكن أن يعلم طاعة و الكتب الخاصة بهم إذا تم تلف كتبهم المقدسة .
10 / الكتاب من قبل كان زمن محمد في أن تستشار من قبل أي من معاصريه أو محمد العربي لو كانوا في شك حول الرسالة التي أعطيت لمحمد : اذا انت يرت في شك حول ما أوحينا إليك ، ثم نسأل أولئك الذين قد قرأت الكتاب من قبلك ( 10:94 AYA/95 MP) . وبالتالي يجب أن يكون الحفاظ على هذا الكتاب في وقت سابق لتقديم مثل هذا الطلب .
11 / وهنا ناشد الكتب السابقة من اليهود والنصارى ل إثبات أن محمد هو نبي أصيلة .
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
يقولون : "إلا إذا كان يجلب لنا معجزة من ربه ! " هاث هناك لم يأت لهم الدليل على ما هو موجود في الكتب السابقة ؟ ( 20:133 MP) .
والصغرى ، هو في الكتاب المقدس من رجال القديمة. أليس عربون لهم أن الأطباء ( الدينية ) من بني إسرائيل تعرف ذلك؟ ( 26:196-197 MP) .
كيف يمكن استئناف هذه الكتب ل ، لإثبات محمدا حقيقية، إذا كان قد تم إتلاف ؟ القرآن يجب عرض هذه الكتب كما يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الطلب.
أحرف كثيرة جدا لنشر بقية حتى يمارس الجنس خارج الكفار
ماذا تفعل القرآن يقول عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية ؟
صامويل الأخضر
في العديد من المناسبات ولقد سمعت المسلمين مهاجمة الكتاب المقدس. يبدو أن بعض حريصة على الافتراء على أي حال ما في وسعهم . ولكن ماذا يقول القرآن عن ذلك ؟ يتناول هذا المقال ما يقوله القرآن كله عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . القرآن استخدامها وفقا ل الإمام حفص و ترجمة عبد الله يوسف علي ( AYA ) أو محمد بيكثال (MP ) .
المسيحية واليهودية و الإسلام
القرآن يعلمنا أن الإسلام هو دين المؤمنين استمرار في نفس السطر مثل الأنبياء الذين كانوا قبل محمد : لقد أسس نفسه بالنسبة لك في الدين ما هو أوجب على نوح ... وهذا الذي نحن أوجب على إبراهيم ، موسى و يسوع ( 42:13 AYA ) . و نتيجة لهذا الرأي هو أن الكتب التي قدمها هؤلاء الأنبياء تعتبر الكتب حقيقية من الله : ولكن يقول ، " نحن ( المسلمين ) يؤمنون الوحي الذي ينزل الينا في هذا و الذي نزل عليك ( اليهود و المسيحيين ) ؛ دينا الله والله هو واحد " ( 29:46 AYA ) .
في القرآن الكريم هناك العديد من الإشارات إلى الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . في الواقع يتناول القرآن المسيحيين واليهود من حيث الكتاب: يا أهل الكتاب ! ( 5:68 AYA ) .
بعثة الله لل أهل الكتاب
و ذكر المسيحيين واليهود في القرآن الكريم باسم أمناء الكتاب : ل لهم أوكلت حماية كتاب الله (5:47 AYA/44 MP) . أعطى الله الكتاب المقدس للمسيحيين واليهود بحيث يمكن جعل معروفة للعالم كله و لكل أمة المعرفة الحقيقية الله : وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وعدم إخفائه ( 3:187 AYA ) . تف بعض اليهود والمسيحيين هذه المهمة، فعل البعض الآخر لا. تماما كما أن هناك مسلمين المؤمنين و غير مخلص فكذلك القرآن يميز بين المؤمنين و غير مخلص المسيحيين واليهود.
يصف القرآن غير مخلص و غير مخلص سلوك المسيحيين واليهود على النحو التالي:
1 / إخفاء الحقيقة من الكتاب المقدس : ؟ من هو أكثر ظلما من أولئك الذين يخفون شهادة لديهم من الله ' ( 2:140 AYA ) .
2 / تدريس زورا ونسيان ما سمعوه من كتابهم :
هناك بينهم القسم الذي يشوه كتاب بألسنتهم : ( و يقرءون ) كنت أعتقد أنها جزء من كتاب، ولكنه ليس جزءا من كتاب ، و يقولون، " هذا هو من عند الله " ولكنها ليست من الله ( 3:78 AYA ) .
يغيروا الكلمات من سياقها وننسى جزءا من ذلك ومنها و نبهت أنهم (5:13 MP/14 AYA ) .
3 / الرغبة الربح من الكتب :
وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وليس لإخفائه ، ولكنها رمى به بعيدا وراء ظهورهم ، والتي تم شراؤها معه بعض مكاسب بائسة ! و كان الخسيس الصفقة التي قطعتها ! ( 3:187 AYA ) 4 / بعض اليهود الذين كانوا المعتدين وانه لا يعرف الكتاب المقدس كتب كاذبة :
ولكن المعتدين تغيير كلمة من تلك التي أعطيت لهم (2:59 AYA ) .
ومن بين هؤلاء القوم الأمي الذين يعرفون الكتاب ليس إلا من الإشاعات . هم ولكن تخمين. وبالتالي يكون لهم الويل الذين يكتبون الكتاب بأيديهم ثم يقولون: " هذا من عند الله ، " أنهم قد شراء مكاسب صغيرة معها ( 2:78-79 MP) .
المؤمنين القرآن يعلم أن هناك من المسيحيين واليهود المؤمنين :
ليس كل منهم على حد سواء : من أهل الكتاب هي جزء التي تقف (على اليمين) ، بل يتلون آيات الله طوال الليل ، وأنها يسجد أنفسهم في العشق. كانوا يؤمنون بالله واليوم الآخر ، بل توجب ما هو حق ، و النهي عن الخطأ ، و يسارعون ( في مضاهاة ) في (جميع ) الصالحات : هم في صفوف الأبرار . من الخير الذي يقومون به، وسيتم رفض أي شيء منهم ؛ في سبيل الله يعلم جيدا تلك التي لا تفعل الحق ( 3:113-115 AYA ) .
أقرب بينهم في الحب إلى المؤمنين انت الذبول تجد أولئك الذين يقولون ، " نحن مسيحيون " : لأن من بين هؤلاء هم من الرجال المكرسة ل التعلم و الرجال الذين نبذوا العالم، وأنها ليست المتغطرسة ( 5:85 AYA/82 MP ) .
وفقا للقرآن ، فإن المؤمنين المسيحيين واليهود لا تفعل ما فعلت غير مخلص ، بل يطاع كتبهم المقدسة و يعبد الله. ولكن ماذا عن الكتب الخاصة بهم؟ لا تنظر في القرآن الكتاب من اليهود والنصارى قد افسدتها تصرفات غير مخلص ؟ أو قد تم الحفاظ عليه من قبل المؤمنين ؟ لا تنظر في القرآن أن جزءا فقط من كتابهم يحتوي الآن على الحقيقة؟ للإجابة على هذه الأسئلة التي تحتاج إلى النظر في ما يقوله القرآن من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي.
ل مشاهدة القرآنية من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي
1 / القرآن الكريم يعلمنا أنه ينبغي احترام كل الكتاب بنفس الطريقة :
يا أيها الذين آمنوا ! يؤمنون بالله و رسوله ، و الكتاب الذي قال انه قد ارسل إلى رسوله و الكتاب الذي بعث لتلك قبل ( وسلم) . أي الذين ينكر الله ملائكته وكتبه و رسله ، و يوم القيامة ، هاث ذهبت بعيدا ، بعيدا في ضلال ( 4:136 AYA ) .
ونحن نعتقد في الله ، و لما تم كشف لنا وما أنزل إلى إبراهيم وإسماعيل وإسحاق و يعقوب و الأسباط ، وفي ( الكتب ) نظرا لموسى وعيسى و الأنبياء ، من ربهم : لا نفرق بين واحد و آخر منهم ( 3:84 AYA ) .
2 / التوراة التي أعطيت لموسى ، والإنجيل التي أعطيت ليسوع ، هي الكتب المقدسة أن اليهود والنصارى تمتلك الآن :
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
و عندما جاء و لهم ( اليهود ) في الكتاب المقدس ( القرآن) من الله ، مؤكدا أن في حوزتها ( 2:89 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن لا يشير إلى الكتاب أن اليهود و المسيحيين استخدام لامتلاك في الماضي ، ولكن الآن يتم فقدان . بدلا من ذلك، نظرا التوراة على موسى ، والإنجيل نظرا ليسوع ، هو الكتاب الذي هو معهم ( المسيحيين واليهود ) و التي في حوزتهم في وقت محمد.
3 / إن القرآن يعلم أنه يؤكد و يوضح الكتاب أوفى السابقة :
هذا القرآن ليس مثل يمكن أن ينتج عن غير الله ، بل على العكس من ذلك هو تأكيد ( الوحي ) الذي ذهب قبل ذلك، وشرحا أوفى من كتاب (10:37 AYA/38 MP) . وبالتالي، فإن القرآن يعتبر نفسه الوصي على رسالة من كل الكتاب : ل اليك أرسلنا الكتاب في الحقيقة ، مؤكدا الكتاب الذي جاء قبل ذلك، و عليه حراسة من سلامة (5:48 MP/51 AYA ) .
4 / هل تعلم القرآن أنه يلغي الكتاب اليهود والمسيحيين ؟ البعض قد تشير إلى 2:106 أن أقول لا.
أيا من بآياتنا لا تلغي نحن أو التسبب في طي النسيان ، ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو مماثلة ( 2:106 ، AYA ) ومع ذلك، فإنه من غير المرجح أن هذه الآية يشير إلى الكتاب المقدس المسيحية و اليهودية ، لمدة خمس آيات فقط بعد 2:106 القرآن يسأل المسيحيين واليهود إلى إحضار ما يثبت الخاص بك ( 2:111 ) من كتبهم المقدسة . وهذا سيكون أمر غير ذي صلة ومتناقضة إذا كان قد علمت للتو أن كتابهم تم إلغاؤها . في الواقع ، فقط ثلاثين الآيات بعد 2:106 يقول القرآن أنه لا يفرق بين ( 2:136 ) له ولأي من الكتاب السابق . رواه البخاري 2:106 يسجل أن يشير إلى إلغائها في القرآن نفسه :
فقد روى ابن عباس : قال عمر : "كان أبي ابن أفضل منا في تلاوة ( القرآن ) بعد أن نغادر ( الخروج) بعض ما قرأ " . يقول أبي ابن "لقد اتخذت من فم رسول الله ، ولن يترك أي شيء مهما كان ل " . ولكن الله قال : " لا شيء من الوحي لدينا أننا لا تلغي أو التسبب في طي النسيان ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو ما شابه ذلك " ( القرآن 2:106 ) . ( . البخاري : المجلد 6، الحديث 527 ، ص 489 ؛ الكتاب 61 . ) يظهر سورة 16:101 أيضا أن هذا الإلغاء لا علاقة له بمضمون القرآن وليس الكتاب من اليهود والنصارى .
و عندما تبادلنا الآية في مكان آخر الآية - و الله وحده يعلم جيدا ما يقوم بإرسال أسفل - يقولون ( ل محمد)، " انت مجرد مزور ! " ( 16:101 ، Arberry ) 5 / قسم مهم جدا من القرآن الكريم الذي يتعامل مع الكتاب من اليهود والنصارى وعلاقتها القرآن سورة 5:43-49 . هذه الآيات تسجيل كيف جاء اليهود إلى Muhummad لأسأله عن هذا القرار، وأنه يحكي الجواب كان لمنحهم .
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ لو ... ! نحن لم تكشف التوراة ، حيث هو التوجيه وضوء ... و نحن تسبب يسوع ، ابن مريم ، ل متابعة خطواتهم ، مؤكدا أن الذي ( كشف ) أمامه في التوراة ، و نحن أسبغ عليه الإنجيل حيث هو التوجيه وضوء ، مؤكدا أن الذي كان ( كشف ) قبل ذلك في التوراة - هدى و موعظة للذين درء ( الشر ) . السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد .
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله ثم لا يتبعون الشهوات بهم بعيدا عن الحقيقة التي هاث تأتي اليك . لكل جعلنا قانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . قد شاء الله كان بإمكانه أن جعلك مجتمع واحد . بل انه قد يحاول بك من تلك التي كان قد أعطاكم ( و سخر لكم و أنتم ) . حتى تتنافس مع واحد آخر في الخيرات . حتى انتم الله سوف جميع العودة، و قال انه سوف ثم أبلغكم أن تختلف فيه انتم . ( 5:43-48 ، MP)
الجملة المفتاح من ما سبق هو ، بالنسبة لكل لقد عين القانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . هذه الآية هو تعليم أن مختلف الجماعات الدينية ( اليهود والمسيحيين والمسلمين ) ، وقد أعطيت كل قانون الإلهي ( التوراة، الإنجيل و القرآن) و التي هي كل مجموعة ل اتخاذ قراراتهم بناء على ما أعطيت .
وبالتالي فإن القرآن يشجع اليهود ل يحكم التوراة :
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ (5:43 ، MP) والقرآن يحث المسيحيين على الحكم من قبل الإنجيل:
السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد . (5:47 ، MP) وأنه يشجع المسلمين على الحكم في القرآن :
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله . (5:48 ، MP) مرة أخرى ، نرى أن القرآن الكريم يشير إلى الكتب المقدسة للمسيحيين واليهود كلمة الله موثوق بها. وأمر اليهود والنصارى للتشاور كتبهم المقدسة عندما يرغب في معرفة إرادة الله . ولذلك ترى القرآن هذه الكتب ل تكون موثوقة . سورة 5:43-48 يظهر أيضا أن القرآن لا يدعي لإلغاء (استبدال) الإنجيل و التوراة ولكن هو الوحي موازية لها .
6 / قل : " يا أهل الكتاب لا يي الأرض للوقوف على ما لم انتم الصمود من قبل القانون، الإنجيل، وجميع الوحي الذي يأتي إليك من ربك " ( 5:71 AYA/68 MP ) . وكيف يمكن لل يهودي أو مسيحي ، والصمود من قبل القانون والإنجيل ، إذا تم تلف القانون والإنجيل أو إلغاؤها ؟ مرة أخرى ، فإن الافتراض من القرآن هو أن الكتاب المقدس أن المسيحيين و اليهود لديهم هي الكلمة موثوق بها من الله.
7 / في الآية التالية في كتب موسى ويشار إلى كونه مصدرا موثوقا لل تحذير الله : كلا، هو أنه لا تعرف مع ما هو موجود في الكتب موسى ( 53:36 AYA ) . وبالتالي ، ليس هناك عذر لمن يتجاهل ذلك.
وأوعز 8 / A مسلم ، عندما تتجادل مع يهودي حول نظيفة / الطعام الحلال ، أن تطلب من يهودي إلى إحضار ما يثبت له من شريعة موسى . ويقول : " هاتوا القانون و دراسته ، وإذا كنتم قد الرجال من الحقيقة " ( 3:93 AYA ) . كيف يمكن أن تجلب القانون ودراستها لتحديد الحقيقة إذا تم إتلاف أو إلغاؤها ؟ يجب أن يكون هذا الكتاب يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الأمر . وينظر نفس الافتراض أيضا في الآية التالية : ويقولون : " يجب أن لا أحد يدخل الجنة إلا من كان هودا أو نصارى " تلك هي على ( عبثا ) الرغبات. ويقول : " إنتاج برهانكم إن كنتم صادقين " ( 2:111 AYA ) .
9 / في الآيات التالية نرى اليهود والنصارى وتحث لتعليم الحقيقة من كتبهم المقدسة و الانصياع لهم : قل : " يا أهل الكتاب لا الإجهاد في دينكم غير الحقيقة! " ( 5:77 النائب عن / 80 AYA ) . هل انتم يأمرون بالمعروف على الناس ، وننسى ( لممارسة ذلك) أنفسكم ، و أنتم بعد دراسة الكتاب المقدس ؟ (2:44 AYA ) . المسيحيين واليهود لا يمكن أن يعلم طاعة و الكتب الخاصة بهم إذا تم تلف كتبهم المقدسة .
10 / الكتاب من قبل كان زمن محمد في أن تستشار من قبل أي من معاصريه أو محمد العربي لو كانوا في شك حول الرسالة التي أعطيت لمحمد : اذا انت يرت في شك حول ما أوحينا إليك ، ثم نسأل أولئك الذين قد قرأت الكتاب من قبلك ( 10:94 AYA/95 MP) . وبالتالي يجب أن يكون الحفاظ على هذا الكتاب في وقت سابق لتقديم مثل هذا الطلب .
11 / وهنا ناشد الكتب السابقة من اليهود والنصارى ل إثبات أن محمد هو نبي أصيلة .
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
يقولون : "إلا إذا كان يجلب لنا معجزة من ربه ! " هاث هناك لم يأت لهم الدليل على ما هو موجود في الكتب السابقة ؟ ( 20:133 MP) .
والصغرى ، هو في الكتاب المقدس من رجال القديمة. أليس عربون لهم أن الأطباء ( الدينية ) من بني إسرائيل تعرف ذلك؟ ( 26:196-197 MP) .
كيف يمكن استئناف هذه الكتب ل ، لإثبات محمدا حقيقية، إذا كان قد تم إتلاف ؟ القرآن يجب عرض هذه الكتب كما يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الطلب.
أحرف كثيرة جدا لنشر بقية حتى يمارس الجنس خارج الكفار
Call me Ishmael. Some years ago—never mind how long precisely—having little or no money in my purse, and nothing particular to interest me on shore, I thought I would sail about a little and see the watery part of the world. It is a way I have of driving off the spleen and regulating the circulation. Whenever I find myself growing grim about the mouth; whenever it is a damp, drizzly November in my soul; whenever I find myself involuntarily pausing before coffin warehouses, and bringing up the rear of every funeral I meet; and especially whenever my hypos get such an upper hand of me, that it requires a strong moral principle to prevent me from deliberately stepping into the street, and methodically knocking people's hats off—then, I account it high time to get to sea as soon as I can. This is my substitute for pistol and ball. With a philosophical flourish Cato throws himself upon his sword; I quietly take to the ship. There is nothing surprising in this. If they but knew it, almost all men in their degree, some time or other, cherish very nearly the same feelings towards the ocean with me. There now is your insular city of the Manhattoes, belted round by wharves as Indian isles by coral reefs—commerce surrounds it with her surf. Right and left, the streets take you waterward. Its extreme downtown is the battery, where that noble mole is washed by waves, and cooled by breezes, which a few hours previous were out of sight of land. Look at the crowds of water-gazers there. Circumambulate the city of a dreamy Sabbath afternoon. Go from Corlears Hook to Coenties Slip, and from thence, by Whitehall, northward. What do you see?—Posted like silent sentinels all around the town, stand thousands upon thousands of mortal men fixed in ocean reveries. Some leaning against the spiles; some seated upon the pier-heads; some looking over the bulwarks of ships from China; some high aloft in the rigging, as if striving to get a still better seaward peep. But these are all landsmen; of week days pent up in lath and plaster—tied to counters, nailed to benches, clinched to desks. How then is this? Are the green fields gone? What do they here? But look! here come more crowds, pacing straight for the water, and seemingly bound for a dive. Strange! Nothing will content them but the extremest limit of the land; loitering under the shady lee of yonder warehouses will not suffice. No. They must get just as nigh the water as they possibly can without falling in. And there they stand—miles of them—leagues. Inlanders all, they come from lanes and alleys, streets and avenues—north, east, south, and west. Yet here they all unite. Tell me, does the magnetic virtue of the needles of the compasses of all those ships attract them thither? Once more. Say you are in the country; in some high land of lakes. Take almost any path you please, and ten to one it carries you down in a dale, and leaves you there by a pool in the stream. There is magic in it. Let the most absent-minded of men be plunged in his deepest reveries—stand that man on his legs, set his feet a-going, and he will infallibly lead you to water, if water there be in all that region. Should you ever be athirst in the great American desert, try this experiment, if your caravan happen to be supplied with a metaphysical professor. Yes, as every one knows, meditation and water are wedded for ever. But here is an artist. He desires to paint you the dreamiest, shadiest, quietest, most enchanting bit of romantic landscape in all the valley of the Saco. What is the chief element he employs? There stand his trees, each with a hollow trunk, as if a hermit and a crucifix were within; and here sleeps his meadow, and there sleep his cattle; and up from yonder cottage goes a sleepy smoke. Deep into distant woodlands winds a mazy way, reaching to overlapping spurs of mountains bathed in their hill-side blue. But though the picture lies thus tranced, and though this pine-tree shakes down its sighs like leaves upon this shepherd's head, yet all were vain, unless the shepherd's eye were fixed upon the magic stream before him. Go visit the Prairies in June, when for scores on scores of miles you wade knee-deep among Tiger-lilies—what is the one charm wanting?—Water—there is not a drop of water there! Were Niagara but a cataract of sand, would you travel your thousand miles to see it? Why did the poor poet of Tennessee, upon suddenly receiving two handfuls of silver, deliberate whether to buy him a coat, which he sadly needed, or invest his money in a pedestrian trip to Rockaway Beach? Why is almost every robust healthy boy with a robust healthy soul in him, at some time or other crazy to go to sea? Why upon your first voyage as a passenger, did you yourself feel such a mystical vibration, when first told that you and your ship were now out of sight of land? Why did the old Persians hold the sea holy? Why did the Greeks give it a separate deity, and own brother of Jove? Surely all this is not without meaning. And still deeper the meaning of that story of Narcissus, who because he could not grasp the tormenting, mild image he saw in the fountain, plunged into it and was drowned. But that same image, we ourselves see in all rivers and oceans. It is the image of the ungraspable phantom of life; and this is the key to it all. Now, when I say that I am in the habit of going to sea whenever I begin to grow hazy about the eyes, and begin to be over conscious of my lungs, I do not mean to have it inferred that I ever go to sea as a passenger. For to go as a passenger you must needs have a purse, and a purse is but a rag unless you have something in it. Besides, passengers get sea-sick—grow quarrelsome—don't sleep of nights—do not enjoy themselves much, as a general thing;—no, I never go as a passenger; nor, though I am something of a salt, do I ever go to sea as a Commodore, or a Captain, or a Cook. I abandon the glory and distinction of such offices to those who like them. For my part, I abominate all honourable respectable toils, trials, and tribulations of every kind whatsoever. It is quite as much as I can do to take care of myself, without taking care of ships, barques, brigs, schooners, and what not. And as for going as cook,—though I confess there is considerable glory in that, a cook being a sort of officer on ship-board—yet, somehow, I never fancied broiling fowls;—though once broiled, judiciously buttered, and judgmatically salted and peppered, there is no one who will speak more respectfully, not to say reverentially, of a broiled fowl than I will. It is out of the idolatrous dotings of the old Egyptians upon broiled ibis and roasted river horse, that you see the mummies of those creatures in their huge bake-houses the pyramids. No, when I go to sea, I go as a simple sailor, right before the mast, plumb down into the forecastle, aloft there to the royal mast-head. True, they rather order me about some, and make me jump from spar to spar, like a grasshopper in a May meadow. And at first, this sort of thing is unpleasant enough. It touches one's sense of honour, particularly if you come of an old established family in the land, the Van Rensselaers, or Randolphs, or Hardicanutes. And more than all, if just previous to putting your hand into the tar-pot, you have been lording it as a country schoolmaster, making the tallest boys stand in awe of you. The transition is a keen one, I assure you, from a schoolmaster to a sailor, and requires a strong decoction of Seneca and the Stoics to enable you to grin and bear it. But even this wears off in time. What of it, if some old hunks of a sea-captain orders me to get a broom and sweep down the decks? What does that indignity amount to, weighed, I mean, in the scales of the New Testament? Do you think the archangel Gabriel thinks anything the less of me, because I promptly and respectfully obey that old hunks in that particular instance? Who ain't a slave? Tell me that. Well, then, however the old sea-captains may order me about—however they may thump and punch me about, I have the satisfaction of knowing that it is all right; that everybody else is one way or other served in much the same way—either in a physical or metaphysical point of view, that is; and so the universal thump is passed round, and all hands should rub each other's shoulder-blades, and be content. Again, I always go to sea as a sailor, because they make a point of paying me for my trouble, whereas they never pay passengers a single penny that I ever heard of. On the contrary, passengers themselves must pay. And there is all the difference in the world between paying and being paid. The act of paying is perhaps the most uncomfortable infliction that the two orchard thieves entailed upon us. But BEING PAID,—what will compare with it? The urbane activity with which a man receives money is really marvellous, considering that we so earnestly believe money to be the root of all earthly ills, and that on no account can a monied man enter heaven. Ah! how cheerfully we consign ourselves to perdition! Finally, I always go to sea as a sailor, because of the wholesome exercise and pure air of the fore-castle deck. For as in this world, head winds are far more prevalent than winds from astern (that is, if you never violate the Pythagorean maxim), so for the most part the Commodore on the quarter-deck gets his atmosphere at second hand from the sailors on the forecastle. He thinks he breathes it first; but not so. In much the same way do the commonalty lead their leaders in many other things, at the same time that the leaders little suspect it. But wherefore it was that after having repeatedly smelt the sea as a merchant sailor, I should now take it into my head to go on a whaling voyage; this the invisible police officer of the Fates, who has the constant surveillance of me, and secretly dogs me, and influences me in some unaccountable way—he can better answer than any one else. And, doubtless, my going on this whaling voyage, formed part of the grand programme of Providence that was drawn up a long time ago. It came in as a sort of brief interlude and solo between more extensive performances. I take it that this part of the bill must have run something like this: "GRAND CONTESTED ELECTION FOR THE PRESIDENCY OF THE UNITED STATES. "WHALING VOYAGE BY ONE ISHMAEL. "BLOODY BATTLE IN AFFGHANISTAN." Though I cannot tell why it was exactly that those stage managers, the Fates, put me down for this shabby part of a whaling voyage, when others were set down for magnificent parts in high tragedies, and short and easy parts in genteel comedies, and jolly parts in farces—though I cannot tell why this was exactly; yet, now that I recall all the circumstances, I think I can see a little into the springs and motives which being cunningly presented to me under various disguises, induced me to set about performing the part I did, besides cajoling me into the delusion that it was a choice resulting from my own unbiased freewill and discriminating judgment. Chief among these motives was the overwhelming idea of the great whale himself. Such a portentous and mysterious monster roused all my curiosity. Then the wild and distant seas where he rolled his island bulk; the undeliverable, nameless perils of the whale; these, with all the attending marvels of a thousand Patagonian sights and sounds, helped to sway me to my wish. With other men, perhaps, such things would not have been inducements; but as for me, I am tormented with an everlasting itch for things remote. I love to sail forbidden seas, and land on barbarous coasts. Not ignoring what is good, I am quick to perceive a horror, and could still be social with it—would they let me—since it is but well to be on friendly terms with all the inmates of the place one lodges in. By reason of these things, then, the whaling voyage was welcome; the great flood-gates of the wonder-world swung open, and in the wild conceits that swayed me to my purpose, two and two there floated into my inmost soul, endless processions of the whale, and, mid most of them all, one grand hooded phantom, like a snow hill in the air.
Call me Ishmael. Some years ago—never mind how long precisely—having little or no money in my purse, and nothing particular to interest me on shore, I thought I would sail about a little and see the watery part of the world. It is a way I have of driving off the spleen and regulating the circulation. Whenever I find myself growing grim about the mouth; whenever it is a damp, drizzly November in my soul; whenever I find myself involuntarily pausing before coffin warehouses, and bringing up the rear of every funeral I meet; and especially whenever my hypos get such an upper hand of me, that it requires a strong moral principle to prevent me from deliberately stepping into the street, and methodically knocking people's hats off—then, I account it high time to get to sea as soon as I can. This is my substitute for pistol and ball. With a philosophical flourish Cato throws himself upon his sword; I quietly take to the ship. There is nothing surprising in this. If they but knew it, almost all men in their degree, some time or other, cherish very nearly the same feelings towards the ocean with me. There now is your insular city of the Manhattoes, belted round by wharves as Indian isles by coral reefs—commerce surrounds it with her surf. Right and left, the streets take you waterward. Its extreme downtown is the battery, where that noble mole is washed by waves, and cooled by breezes, which a few hours previous were out of sight of land. Look at the crowds of water-gazers there. Circumambulate the city of a dreamy Sabbath afternoon. Go from Corlears Hook to Coenties Slip, and from thence, by Whitehall, northward. What do you see?—Posted like silent sentinels all around the town, stand thousands upon thousands of mortal men fixed in ocean reveries. Some leaning against the spiles; some seated upon the pier-heads; some looking over the bulwarks of ships from China; some high aloft in the rigging, as if striving to get a still better seaward peep. But these are all landsmen; of week days pent up in lath and plaster—tied to counters, nailed to benches, clinched to desks. How then is this? Are the green fields gone? What do they here? But look! here come more crowds, pacing straight for the water, and seemingly bound for a dive. Strange! Nothing will content them but the extremest limit of the land; loitering under the shady lee of yonder warehouses will not suffice. No. They must get just as nigh the water as they possibly can without falling in. And there they stand—miles of them—leagues. Inlanders all, they come from lanes and alleys, streets and avenues—north, east, south, and west. Yet here they all unite. Tell me, does the magnetic virtue of the needles of the compasses of all those ships attract them thither? Once more. Say you are in the country; in some high land of lakes. Take almost any path you please, and ten to one it carries you down in a dale, and leaves you there by a pool in the stream. There is magic in it. Let the most absent-minded of men be plunged in his deepest reveries—stand that man on his legs, set his feet a-going, and he will infallibly lead you to water, if water there be in all that region. Should you ever be athirst in the great American desert, try this experiment, if your caravan happen to be supplied with a metaphysical professor. Yes, as every one knows, meditation and water are wedded for ever. But here is an artist. He desires to paint you the dreamiest, shadiest, quietest, most enchanting bit of romantic landscape in all the valley of the Saco. What is the chief element he employs? There stand his trees, each with a hollow trunk, as if a hermit and a crucifix were within; and here sleeps his meadow, and there sleep his cattle; and up from yonder cottage goes a sleepy smoke. Deep into distant woodlands winds a mazy way, reaching to overlapping spurs of mountains bathed in their hill-side blue. But though the picture lies thus tranced, and though this pine-tree shakes down its sighs like leaves upon this shepherd's head, yet all were vain, unless the shepherd's eye were fixed upon the magic stream before him. Go visit the Prairies in June, when for scores on scores of miles you wade knee-deep among Tiger-lilies—what is the one charm wanting?—Water—there is not a drop of water there! Were Niagara but a cataract of sand, would you travel your thousand miles to see it? Why did the poor poet of Tennessee, upon suddenly receiving two handfuls of silver, deliberate whether to buy him a coat, which he sadly needed, or invest his money in a pedestrian trip to Rockaway Beach? Why is almost every robust healthy boy with a robust healthy soul in him, at some time or other crazy to go to sea? Why upon your first voyage as a passenger, did you yourself feel such a mystical vibration, when first told that you and your ship were now out of sight of land? Why did the old Persians hold the sea holy? Why did the Greeks give it a separate deity, and own brother of Jove? Surely all this is not without meaning. And still deeper the meaning of that story of Narcissus, who because he could not grasp the tormenting, mild image he saw in the fountain, plunged into it and was drowned. But that same image, we ourselves see in all rivers and oceans. It is the image of the ungraspable phantom of life; and this is the key to it all. Now, when I say that I am in the habit of going to sea whenever I begin to grow hazy about the eyes, and begin to be over conscious of my lungs, I do not mean to have it inferred that I ever go to sea as a passenger. For to go as a passenger you must needs have a purse, and a purse is but a rag unless you have something in it. Besides, passengers get sea-sick—grow quarrelsome—don't sleep of nights—do not enjoy themselves much, as a general thing;—no, I never go as a passenger; nor, though I am something of a salt, do I ever go to sea as a Commodore, or a Captain, or a Cook. I abandon the glory and distinction of such offices to those who like them. For my part, I abominate all honourable respectable toils, trials, and tribulations of every kind whatsoever. It is quite as much as I can do to take care of myself, without taking care of ships, barques, brigs, schooners, and what not. And as for going as cook,—though I confess there is considerable glory in that, a cook being a sort of officer on ship-board—yet, somehow, I never fancied broiling fowls;—though once broiled, judiciously buttered, and judgmatically salted and peppered, there is no one who will speak more respectfully, not to say reverentially, of a broiled fowl than I will. It is out of the idolatrous dotings of the old Egyptians upon broiled ibis and roasted river horse, that you see the mummies of those creatures in their huge bake-houses the pyramids. No, when I go to sea, I go as a simple sailor, right before the mast, plumb down into the forecastle, aloft there to the royal mast-head. True, they rather order me about some, and make me jump from spar to spar, like a grasshopper in a May meadow. And at first, this sort of thing is unpleasant enough. It touches one's sense of honour, particularly if you come of an old established family in the land, the Van Rensselaers, or Randolphs, or Hardicanutes. And more than all, if just previous to putting your hand into the tar-pot, you have been lording it as a country schoolmaster, making the tallest boys stand in awe of you. The transition is a keen one, I assure you, from a schoolmaster to a sailor, and requires a strong decoction of Seneca and the Stoics to enable you to grin and bear it. But even this wears off in time. What of it, if some old hunks of a sea-captain orders me to get a broom and sweep down the decks? What does that indignity amount to, weighed, I mean, in the scales of the New Testament? Do you think the archangel Gabriel thinks anything the less of me, because I promptly and respectfully obey that old hunks in that particular instance? Who ain't a slave? Tell me that. Well, then, however the old sea-captains may order me about—however they may thump and punch me about, I have the satisfaction of knowing that it is all right; that everybody else is one way or other served in much the same way—either in a physical or metaphysical point of view, that is; and so the universal thump is passed round, and all hands should rub each other's shoulder-blades, and be content. Again, I always go to sea as a sailor, because they make a point of paying me for my trouble, whereas they never pay passengers a single penny that I ever heard of. On the contrary, passengers themselves must pay. And there is all the difference in the world between paying and being paid. The act of paying is perhaps the most uncomfortable infliction that the two orchard thieves entailed upon us. But BEING PAID,—what will compare with it? The urbane activity with which a man receives money is really marvellous, considering that we so earnestly believe money to be the root of all earthly ills, and that on no account can a monied man enter heaven. Ah! how cheerfully we consign ourselves to perdition! Finally, I always go to sea as a sailor, because of the wholesome exercise and pure air of the fore-castle deck. For as in this world, head winds are far more prevalent than winds from astern (that is, if you never violate the Pythagorean maxim), so for the most part the Commodore on the quarter-deck gets his atmosphere at second hand from the sailors on the forecastle. He thinks he breathes it first; but not so. In much the same way do the commonalty lead their leaders in many other things, at the same time that the leaders little suspect it. But wherefore it was that after having repeatedly smelt the sea as a merchant sailor, I should now take it into my head to go on a whaling voyage; this the invisible police officer of the Fates, who has the constant surveillance of me, and secretly dogs me, and influences me in some unaccountable way—he can better answer than any one else. And, doubtless, my going on this whaling voyage, formed part of the grand programme of Providence that was drawn up a long time ago. It came in as a sort of brief interlude and solo between more extensive performances. I take it that this part of the bill must have run something like this: "GRAND CONTESTED ELECTION FOR THE PRESIDENCY OF THE UNITED STATES. "WHALING VOYAGE BY ONE ISHMAEL. "BLOODY BATTLE IN AFFGHANISTAN." Though I cannot tell why it was exactly that those stage managers, the Fates, put me down for this shabby part of a whaling voyage, when others were set down for magnificent parts in high tragedies, and short and easy parts in genteel comedies, and jolly parts in farces—though I cannot tell why this was exactly; yet, now that I recall all the circumstances, I think I can see a little into the springs and motives which being cunningly presented to me under various disguises, induced me to set about performing the part I did, besides cajoling me into the delusion that it was a choice resulting from my own unbiased freewill and discriminating judgment. Chief among these motives was the overwhelming idea of the great whale himself. Such a portentous and mysterious monster roused all my curiosity. Then the wild and distant seas where he rolled his island bulk; the undeliverable, nameless perils of the whale; these, with all the attending marvels of a thousand Patagonian sights and sounds, helped to sway me to my wish. With other men, perhaps, such things would not have been inducements; but as for me, I am tormented with an everlasting itch for things remote. I love to sail forbidden seas, and land on barbarous coasts. Not ignoring what is good, I am quick to perceive a horror, and could still be social with it—would they let me—since it is but well to be on friendly terms with all the inmates of the place one lodges in. By reason of these things, then, the whaling voyage was welcome; the great flood-gates of the wonder-world swung open, and in the wild conceits that swayed me to my purpose, two and two there floated into my inmost soul, endless processions of the whale, and, mid most of them all, one grand hooded phantom, like a snow hill in the air.
בהזדמנויות רבות שמעתי מוסלמים לתקוף את התנ"ך. חלקם נראים להוטים להשמיץ אותו בכל מקרה שהם יכולים. אבל מה הקוראן אומר על זה? מאמר זה בוחן את מה שכל הקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים. הקוראן משמש הוא על פי אימאם חפץ ותורגם על ידי עבדאללה יוסוף עלי (איה) או מוחמד Pickthall (MP).
הנצרות, היהדות והאיסלאם
הקוראן מלמד כי האיסלאם הוא הדת נאמן המשיכה באותו הקו כמו הנביאים שהיו לפני מוחמד: אותו הדת הוא הקים בשבילך כמו שזה שהוא ציווה על נח ... ושבו אנו מצווים על אברהם, משה וישו (42:13 איה). התוצאה של תפיסה זו היא שכתבי הקודש שניתן על ידי הנביאים האלה נחשבים לכתבי קודש אמיתיים מאלוהים: אבל אומרת, "אנחנו (מוסלמים) מאמינים בהתגלות שהגיעה אלינו ובמה שירד לך (יהודים ונוצרים); אללה שלנו ואללה שלך הוא אחד "(29:46 איה).
בקוראן יש אזכורים רבים לספרי קודש היהודים ונוצריים. למעשה הקוראן מתייחס לנוצרים ויהודים במונחים של הספר: O עם הספר! (5:68 איה).
המשימה של אלוהים לעם הספר
נוצרים ויהודים מוזכרים בקוראן כאחראים של כתבי קודש: עבור אליהם הופקדו בידי ההגנה על הספר של אללה (05:47 AYA/44 MP). אלוהים נתן לי כתבי הקודש לנוצרים ויהודים, כך שהם יכולים להפוך ידועים לכל העולם וכל אומה הידע האמיתי של אלוהים: וזכור אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור לאנושות, ולא להסתיר את זה (3:187 איה). חלק מהיהודים והנוצרים מילאו את המשימה הזו, אחרים לא. בדיוק כפי שיש מוסלמים נאמנים ונאמנים כך גם הקוראן מבחין בין המאמינים והנוצרים והיהודים לא נאמנים.
Unfaithful הקוראן מתאר את התנהגותם של נוצרים ויהודים כנאמנים:
1 / מסתיר את האמת של כתבי הקודש:? מי יותר צודק מאשר אלה שמסתירים את העדות שיש להם מאללה ' (2:140 איה).
2 / הוראה באופן כוזב ושוכח את מה שהם שמעו מכתבי הקודש שלהם:
יש ביניהם סעיף שמעוות את הספר עם לשונם: (כפי שהם קוראים) היית חושב שזה הוא חלק מהספר, אבל זה לא חלק מהספר, והם אומרים, "זה מאללה" אבל זה לא מאללה (3:78 איה).
הם משנים את המילים מהקשרם ולשכוח חלק מכי על מה הם נזפו (5:13 MP/14 איה).
3 / רצון רווח מן המקורות:
וזכרו אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור למין אנושי, ולא להסתיר את זה, אבל הם זרקו אותו מאחורי גבם, ורכשו איתו כמה רווח אומלל! ונתעב היה בעסקה שהם עשו! (3:187 איה) 4 / חלק מהיהודים שהיו עבריינים ולא ידעו את הספר כתב כתבי שווא:
אבל העבריינים שינו את המילה מזו שניתנה להם (02:59 איה).
ביניהם עממיים בורים שמכירים את כתבי הקודש אינו אלא מעדות השמיעה הם. הם אבל ניחוש. לכן אבוי יהיה להם שכותבים כתבי הקודש עם הידיים שלהם ואז אומר, "זה מאללה", שהם יכולים לרכוש במיסים קטנים רווח (2:78-79 MP).
נאמני הקוראן מלמד שיש נוצרים ויהודים נאמנים:
לא כולם דומים זה לזה: של האנשים הספר הם חלק שעומד (לימין), הם עושים חזרות הסימנים של אללה ארוך כל הלילה, והם להשתטח בהערצה. הם מאמינים באללה וביום האחרון, הם חיב את מה שנכון, וחליל מה לא בסדר, והם ממהרים (באמולציה) ב( כל) מעשים טובים: הם נמצאים בדרגות של הצדיקים. של הטוב שהם עושים, שום דבר לא יידחה מהם; לאללה knoweth גם אלה שעושים ימין (3:113-115 איה).
הקרוב ביותר ביניהם באהבה למאמינים התיאותי למצוא את אלה שאומרים, "אנחנו נוצרים": כי בקרב אלה הם גברים שהוקדשו ללמידה ולגברים שיש להם ויתר העולם, והם לא שחצנים (5:85 AYA/82 MP ).
על פי הקוראן, הנוצרים ויהודים הנאמנים לא עשו מה שעשה לא נאמן, הם צייתו לכתבי הקודש שלהם וסגדו לאל. אבל מה בנוגע לכתבי הקודש שלהם? האם הקוראן לשקול את כתבי הקודש של היהודים והנוצרים היו פגומות על ידי הפעולות של Unfaithful? או שהיא נשמרה על ידי הנאמן? האם הקוראן בחשבון שרק חלק מכתבי הקודש שלהם עכשיו מכיל אמת? כדי לענות על השאלות האלה אנחנו צריכים לקחת בחשבון את מה שהקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים.
צפו בקוראן של כתבי הקודש היהודים ונוצריים
1 / קוראן מלמד שכל כתבי הקודש צריך להיות מכובד באותה הדרך:
O אתם המאמינים! תאמין באללה ובשליחו, והכתוב שהוא יהוה נשלח לשליחו והכתוב שהוא שלח לאלה לפני (לו). כל מי denieth אללה, המלאכים שלו, ספריו, שליחיו, ויום הדין, אשר הלכו הרבה, הרבה שולל (4:136 איה).
אנו מאמינים באללה, ובמה שגילה לנו ומה שהתגלה לאברהם, איסמעיל, יצחק, יעקב, ושבטים, וב( הספרים) ניתנו למשה, ישו והנביאים, מן האל שלהם: אנחנו לא עושים שום הבחנה בין אחד למשנה וביניהם (3:84 איה).
2 / התורה שניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, הם כתבי הקודש, שהיהודים והנוצרים עכשיו להחזיק:
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
וכאשר יש יבוא אליהם (יהודים) בכתובים (הקוראן) מאללה, המאשר כי ברשותם (2:89 MP).
לכן, הקוראן הוא לא מתכוון לכתבי קודש, שיהודים ונוצרים להשתמש להחזיק בעבר, אבל עכשיו הם הולכים לאיבוד. במקום זאת, התורה ניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, היא כתבי הקודש שהוא איתם (הנוצרים והיהודים) והייתה ברשותם בזמן של מוחמד.
3 / הקוראן מלמד כי היא מאשרת ומסבירה באופן מלא יותר בכתובים הקודמים:
זה קוראן הוא לא כמו יכול להיות מיוצר על ידי מלבד אללה, להיפך זה אישור (גילויים) שהלך לפניו, והסבר מלא יותר של הספר (10:37 AYA/38 MP). לכן, הקוראן רואה את עצמו כשומר את המסר של כל כתבי הקודש: אליך שלחנו את הכתוב באמת, המאשר את הכתוב שבא לפניה, ושמר אותו בבטיחות (5:48 MP/51 איה).
4 / האם הקוראן מלמד כי היא מבטלת את כתב הקודש היהודי ונוצרי? חלקם עשוי להצביע על 2:106 לומר שהיא עושה.
אף אחד מהגילויים שלנו אין לנו לבטל או לגרום לכך ששכחתי, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה (2:106, איה) עם זאת, אין זה סביר כי פסוק זה מתייחס לכתבי הקודש הנוצריים ויהודים, רק חמישה פסוקים אחרי 2:106 הקוראן שואל נוצרים ויהודים להביא ההוכחה שלך (2:111) מכתבי הקודש שלהם. זו תהיה פקודה בלתי רלוונטית וסותרת אם זה עתה למד אותנו שכתבי הקודש שלהם בוטלו. למעשה, רק שלושים פסוקים לאחר 2:106 הקוראן אומר כי היא אינה עושה הבחנה בין (2:136) את עצמו ואת כל הכתבים לשעבר. אל בוכארי רושם ש2:106 מתייחס לביטול בתוך הקוראן עצמו:
מסופר על אבן עבאס: עומר אמר, "Ubai היה הטוב ביותר שלנו בדקלום (של הקוראן) עדיין אנחנו עוזבים (החוצה) חלק ממה שהוא מדקלם". Ubai אומר, "אני לוקח את זה מפיו של שליחו של אללה ולא אעזוב לשום דבר מה". אבל אללה אמר: "אף אחד מהגילויים שלנו אנחנו לבטל או לגרום לכך ששכחנו, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה" (קוראן 2:106). (. בוכרי: כרך 6, חדית' 527, עמ '489; ספר 61.) סורה 16:101 מראה גם כי ביטול זה יש לעשות עם התוכן של הקוראן ולא כתבי הקודש של היהודים והנוצרים.
וכאשר אנחנו מחליפים פסוק במקום של פסוק אחר - ואלוהים יודע טוב מאוד מה הוא שולח למטה - הם אומרים (למוחמד), "הנך זייפן בלבד!" (16:101, ארברי) 5 / סעיף חשוב מאוד של הקוראן העוסק בכתבי הקודש של היהודים והנוצרים והקשר שלהם לקוראן הוא סורה 5:43-49. פסוקים אלה להקליט כמה יהודים הגיעו לMuhummad לשאול אותו להחלטה, וזה אומר את תשובתו הייתה לתת להם.
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? Lo ...! אנחנו לא חושפים את התורה, שבו הוא הדרכה ואור ... ואנחנו גרמנו ישו, בנה של מרי, ללכת בדרך שלהם, המאשר כי ש( גילה) לפניו בתורה, ואנחנו הענקתי לו את הבשורה בו הוא הדרכה ואור, המאשר את מה שהיה (גילה) לפני שהיא בתורה - הדרכה ותוכחת אל מי להדוף (רע). בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד.
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה גילה, ובצעו מן האמת אשר יהוה באה אליך לא את הרצונות שלהם. לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. היה רצון אללה הוא היה יכול לעשות לך קהילה אחת. אבל שהוא יכול לנסות אותך על ידי זה שהוא יהוה נתן לכם (הוא ברא אותך כאתם נמצאים). אז להתחרות אחד עם השני במעשים טובים. אל אתם אללה כל התמורה, והוא יהיה לאחר מכן להודיע לך שבו אתם שונים. (5:43-48, MP)
משפט מפתח מכל אמור לעיל, לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. פסוק זה מלמד כי הקבוצות הדתיות השונות (יהודים, נוצרים ומוסלמים), שכל אחד קיבלה חוק אלוהי (תורה, בשורת וקוראן), וכי כל קבוצה היא להפוך את ההחלטות שלהם מבוססות על מה שהם קיבלו.
כך הקוראן מעודד את היהודים אם לשפוט על פי התורה:
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? (5:43, MP) והקוראן קורא לנוצרים אם לשפוט על הבשורה:
בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד. (5:47, MP) וזה מעודד את המוסלמים אם לשפוט על פי הקוראן:
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה התגלה. (05:48, MP) שוב, אנו רואים כי הקוראן מתייחס לכתבי הקודש של הנוצרים והיהודים כמילה אמינה של אלוהים. יהודים ונוצרים מצווים להתייעץ כתבי הקודש שלהם, כאשר מבקשים לדעת את רצונו של אלוהים. הקוראן רואה ולכן כתבים אלה כדי להיות אמינים. סורה 5:43-48 גם מראה כי הקוראן אינו טוען לביטול (להחליף) את הבשורה והתורה אלא היא התגלות מקבילה להם.
6 / אומר: "! יש אנשים O של ספר יה אין קרקע לעמוד על, אלא אם כן אתם עומדים במהירות על פי החוק, את הבשורה, וכל הגילוי שהגיע אליכם מן האדון שלך" (5:71 AYA/68 MP ). כיצד יכול יהודי או נוצרי, לעמוד איתן בחוק והבשורה, אם החוק והבשורה היה פגום או בוטלו? שוב, ההנחה של הקוראן היא שכתבי הקודש שיש הנוצרים והיהודים הוא המילה אמינה של אלוהים.
7 / בפסוק הבא חומשי התורה מכונים להיות מקור אמין של אזהרתו של אלוהים: לא, הוא שהוא לא מכיר את מה שנמצא בספריו של משה (53:36 איה). לפיכך, אין שום תירוץ לזה שמתעלם ממנה.
8 / מוסלמי הוא הורה, כאשר מתווכחים עם יהודי על אוכל נקי / חלאל, לשאול את היהודי להביא ראיותיו מתורת משה. אומר: "תביא אתם את החוק וללמוד אותו, אם אתם להיות אנשי אמת" (3:93 איה). איך הוא יכול להביא את החוק וללמוד אותו על מנת לקבוע את האמת אם הוא נפגם או בוטל? הכתוב הזה חייב להיות אמין כדי להפוך פקודה כזו. אותה ההנחה באה לידי ביטוי גם בפסוק הבא: והם אומרים: ". אף האמורים ייכנסו לגן עדן, אלא אם כן הוא יהיה יהודי או נוצרי" אלה הם הרצונות שלהם (לשווא). אומר: "לייצר ההוכחה שלך אם אתם הם אמת" (2:111 איה).
9 / בפסוקים הבאים אנו רואים יהודים ונוצרים מתבקשים ללמד את האמת של כתבי הקודש שלהם ולציית להם: תגיד: "הו אנשים של כתבי הקודש מתח לא בדת שלך שונים מהאמת!" (5:77 MP / 80 איה). האם אתם חיב התנהגות נכונה על האנשים, ולשכוח (לתרגל את זה) את עצמכם, ובכל זאת אתם ללמוד את כתבי הקודש? (02:44 איה). נוצרים ויהודים לא יכלו ללמד ולציית לכתבי הקודש שלהם, אם כתבי הקודש שלהם היו פגומים.
10 / כתבים מלפני תקופתו של מוחמד הייתה להיות התייעצה על ידי או מוחמד או בני דורו הערבים אם הם היו בספק לגבי ההודעה שניתנה למוחמד: אם אתה ורט בספק לגבי מה שיש לנו חשפו אליך, אז לשאול את מי שכבר קורא את הספר מפניך (10:94 AYA/95 MP). לכן הכתוב קודם לכן זה חייב נשתמר להגיש בקשה כזו.
11 / הנה הכתבים לשעבר של היהודים והנוצרים פנו לכדי להוכיח שמוחמד הוא נביא אותנטי.
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
הם אומרים: "אם רק הוא היה מביא לנו נס מהאדון שלו!" יהוה יש לא באו להם ההוכחה למה הוא בכתבים לשעבר? (20:133 MP).
והנה, זה בכתובים מהגברים של פעם. האם זה לא אסימון להם שהרופאים (הדתיים) של בני ישראל יודעים את זה? (26:196-197 MP).
איך יכולים כתבים אלה ניתן לערער ל, כדי להוכיח מוחמד הוא אמיתי, אם הם היו פגומים? הקוראן חייב להציג כתבים אלה כאמינים להגיש בקשה כזו.
דמויות רבות מדי בכדי לפרסם את השאר כל כך להזדיין כופרים
d2d
Member Posts: 3,109
Comments
HTH
There's a quote from some lefty gal saying that making the tea party spend all their time defending against charges of racism blunted their message on spending.
Of course liberals also think spending cuts are racist.
And alleged non partisans like yourself can't wait to jump on board.
The term racist has become meaningless. Its fucking pathetic
صامويل الأخضر
في العديد من المناسبات ولقد سمعت المسلمين مهاجمة الكتاب المقدس. يبدو أن بعض حريصة على الافتراء على أي حال ما في وسعهم . ولكن ماذا يقول القرآن عن ذلك ؟ يتناول هذا المقال ما يقوله القرآن كله عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . القرآن استخدامها وفقا ل الإمام حفص و ترجمة عبد الله يوسف علي ( AYA ) أو محمد بيكثال (MP ) .
المسيحية واليهودية و الإسلام
القرآن يعلمنا أن الإسلام هو دين المؤمنين استمرار في نفس السطر مثل الأنبياء الذين كانوا قبل محمد : لقد أسس نفسه بالنسبة لك في الدين ما هو أوجب على نوح ... وهذا الذي نحن أوجب على إبراهيم ، موسى و يسوع ( 42:13 AYA ) . و نتيجة لهذا الرأي هو أن الكتب التي قدمها هؤلاء الأنبياء تعتبر الكتب حقيقية من الله : ولكن يقول ، " نحن ( المسلمين ) يؤمنون الوحي الذي ينزل الينا في هذا و الذي نزل عليك ( اليهود و المسيحيين ) ؛ دينا الله والله هو واحد " ( 29:46 AYA ) .
في القرآن الكريم هناك العديد من الإشارات إلى الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . في الواقع يتناول القرآن المسيحيين واليهود من حيث الكتاب: يا أهل الكتاب ! ( 5:68 AYA ) .
بعثة الله لل أهل الكتاب
و ذكر المسيحيين واليهود في القرآن الكريم باسم أمناء الكتاب : ل لهم أوكلت حماية كتاب الله (5:47 AYA/44 MP) . أعطى الله الكتاب المقدس للمسيحيين واليهود بحيث يمكن جعل معروفة للعالم كله و لكل أمة المعرفة الحقيقية الله : وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وعدم إخفائه ( 3:187 AYA ) . تف بعض اليهود والمسيحيين هذه المهمة، فعل البعض الآخر لا. تماما كما أن هناك مسلمين المؤمنين و غير مخلص فكذلك القرآن يميز بين المؤمنين و غير مخلص المسيحيين واليهود.
يصف القرآن غير مخلص و غير مخلص سلوك المسيحيين واليهود على النحو التالي:
1 / إخفاء الحقيقة من الكتاب المقدس : ؟ من هو أكثر ظلما من أولئك الذين يخفون شهادة لديهم من الله ' ( 2:140 AYA ) .
2 / تدريس زورا ونسيان ما سمعوه من كتابهم :
هناك بينهم القسم الذي يشوه كتاب بألسنتهم : ( و يقرءون ) كنت أعتقد أنها جزء من كتاب، ولكنه ليس جزءا من كتاب ، و يقولون، " هذا هو من عند الله " ولكنها ليست من الله ( 3:78 AYA ) .
يغيروا الكلمات من سياقها وننسى جزءا من ذلك ومنها و نبهت أنهم (5:13 MP/14 AYA ) .
3 / الرغبة الربح من الكتب :
وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وليس لإخفائه ، ولكنها رمى به بعيدا وراء ظهورهم ، والتي تم شراؤها معه بعض مكاسب بائسة ! و كان الخسيس الصفقة التي قطعتها ! ( 3:187 AYA )
4 / بعض اليهود الذين كانوا المعتدين وانه لا يعرف الكتاب المقدس كتب كاذبة :
ولكن المعتدين تغيير كلمة من تلك التي أعطيت لهم (2:59 AYA ) .
ومن بين هؤلاء القوم الأمي الذين يعرفون الكتاب ليس إلا من الإشاعات . هم ولكن تخمين. وبالتالي يكون لهم الويل الذين يكتبون الكتاب بأيديهم ثم يقولون: " هذا من عند الله ، " أنهم قد شراء مكاسب صغيرة معها ( 2:78-79 MP) .
المؤمنين القرآن يعلم أن هناك من المسيحيين واليهود المؤمنين :
ليس كل منهم على حد سواء : من أهل الكتاب هي جزء التي تقف (على اليمين) ، بل يتلون آيات الله طوال الليل ، وأنها يسجد أنفسهم في العشق. كانوا يؤمنون بالله واليوم الآخر ، بل توجب ما هو حق ، و النهي عن الخطأ ، و يسارعون ( في مضاهاة ) في (جميع ) الصالحات : هم في صفوف الأبرار . من الخير الذي يقومون به، وسيتم رفض أي شيء منهم ؛ في سبيل الله يعلم جيدا تلك التي لا تفعل الحق ( 3:113-115 AYA ) .
أقرب بينهم في الحب إلى المؤمنين انت الذبول تجد أولئك الذين يقولون ، " نحن مسيحيون " : لأن من بين هؤلاء هم من الرجال المكرسة ل التعلم و الرجال الذين نبذوا العالم، وأنها ليست المتغطرسة ( 5:85 AYA/82 MP ) .
وفقا للقرآن ، فإن المؤمنين المسيحيين واليهود لا تفعل ما فعلت غير مخلص ، بل يطاع كتبهم المقدسة و يعبد الله. ولكن ماذا عن الكتب الخاصة بهم؟ لا تنظر في القرآن الكتاب من اليهود والنصارى قد افسدتها تصرفات غير مخلص ؟ أو قد تم الحفاظ عليه من قبل المؤمنين ؟ لا تنظر في القرآن أن جزءا فقط من كتابهم يحتوي الآن على الحقيقة؟ للإجابة على هذه الأسئلة التي تحتاج إلى النظر في ما يقوله القرآن من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي.
ل مشاهدة القرآنية من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي
1 / القرآن الكريم يعلمنا أنه ينبغي احترام كل الكتاب بنفس الطريقة :
يا أيها الذين آمنوا ! يؤمنون بالله و رسوله ، و الكتاب الذي قال انه قد ارسل إلى رسوله و الكتاب الذي بعث لتلك قبل ( وسلم) . أي الذين ينكر الله ملائكته وكتبه و رسله ، و يوم القيامة ، هاث ذهبت بعيدا ، بعيدا في ضلال ( 4:136 AYA ) .
ونحن نعتقد في الله ، و لما تم كشف لنا وما أنزل إلى إبراهيم وإسماعيل وإسحاق و يعقوب و الأسباط ، وفي ( الكتب ) نظرا لموسى وعيسى و الأنبياء ، من ربهم : لا نفرق بين واحد و آخر منهم ( 3:84 AYA ) .
2 / التوراة التي أعطيت لموسى ، والإنجيل التي أعطيت ليسوع ، هي الكتب المقدسة أن اليهود والنصارى تمتلك الآن :
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
و عندما جاء و لهم ( اليهود ) في الكتاب المقدس ( القرآن) من الله ، مؤكدا أن في حوزتها ( 2:89 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن لا يشير إلى الكتاب أن اليهود و المسيحيين استخدام لامتلاك في الماضي ، ولكن الآن يتم فقدان . بدلا من ذلك، نظرا التوراة على موسى ، والإنجيل نظرا ليسوع ، هو الكتاب الذي هو معهم ( المسيحيين واليهود ) و التي في حوزتهم في وقت محمد.
3 / إن القرآن يعلم أنه يؤكد و يوضح الكتاب أوفى السابقة :
هذا القرآن ليس مثل يمكن أن ينتج عن غير الله ، بل على العكس من ذلك هو تأكيد ( الوحي ) الذي ذهب قبل ذلك، وشرحا أوفى من كتاب (10:37 AYA/38 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن يعتبر نفسه الوصي على رسالة من كل الكتاب : ل اليك أرسلنا الكتاب في الحقيقة ، مؤكدا الكتاب الذي جاء قبل ذلك، و عليه حراسة من سلامة (5:48 MP/51 AYA ) .
4 / هل تعلم القرآن أنه يلغي الكتاب اليهود والمسيحيين ؟ البعض قد تشير إلى 2:106 أن أقول لا.
أيا من بآياتنا لا تلغي نحن أو التسبب في طي النسيان ، ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو مماثلة ( 2:106 ، AYA )
ومع ذلك، فإنه من غير المرجح أن هذه الآية يشير إلى الكتاب المقدس المسيحية و اليهودية ، لمدة خمس آيات فقط بعد 2:106 القرآن يسأل المسيحيين واليهود إلى إحضار ما يثبت الخاص بك ( 2:111 ) من كتبهم المقدسة . وهذا سيكون أمر غير ذي صلة ومتناقضة إذا كان قد علمت للتو أن كتابهم تم إلغاؤها . في الواقع ، فقط ثلاثين الآيات بعد 2:106 يقول القرآن أنه لا يفرق بين ( 2:136 ) له ولأي من الكتاب السابق . رواه البخاري 2:106 يسجل أن يشير إلى إلغائها في القرآن نفسه :
فقد روى ابن عباس : قال عمر : "كان أبي ابن أفضل منا في تلاوة ( القرآن ) بعد أن نغادر ( الخروج) بعض ما قرأ " . يقول أبي ابن "لقد اتخذت من فم رسول الله ، ولن يترك أي شيء مهما كان ل " . ولكن الله قال : " لا شيء من الوحي لدينا أننا لا تلغي أو التسبب في طي النسيان ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو ما شابه ذلك " ( القرآن 2:106 ) . ( . البخاري : المجلد 6، الحديث 527 ، ص 489 ؛ الكتاب 61 . )
يظهر سورة 16:101 أيضا أن هذا الإلغاء لا علاقة له بمضمون القرآن وليس الكتاب من اليهود والنصارى .
و عندما تبادلنا الآية في مكان آخر الآية - و الله وحده يعلم جيدا ما يقوم بإرسال أسفل - يقولون ( ل محمد)، " انت مجرد مزور ! " ( 16:101 ، Arberry )
5 / قسم مهم جدا من القرآن الكريم الذي يتعامل مع الكتاب من اليهود والنصارى وعلاقتها القرآن سورة 5:43-49 . هذه الآيات تسجيل كيف جاء اليهود إلى Muhummad لأسأله عن هذا القرار، وأنه يحكي الجواب كان لمنحهم .
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ لو ... ! نحن لم تكشف التوراة ، حيث هو التوجيه وضوء ... و نحن تسبب يسوع ، ابن مريم ، ل متابعة خطواتهم ، مؤكدا أن الذي ( كشف ) أمامه في التوراة ، و نحن أسبغ عليه الإنجيل حيث هو التوجيه وضوء ، مؤكدا أن الذي كان ( كشف ) قبل ذلك في التوراة - هدى و موعظة للذين درء ( الشر ) . السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد .
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله ثم لا يتبعون الشهوات بهم بعيدا عن الحقيقة التي هاث تأتي اليك . لكل جعلنا قانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . قد شاء الله كان بإمكانه أن جعلك مجتمع واحد . بل انه قد يحاول بك من تلك التي كان قد أعطاكم ( و سخر لكم و أنتم ) . حتى تتنافس مع واحد آخر في الخيرات . حتى انتم الله سوف جميع العودة، و قال انه سوف ثم أبلغكم أن تختلف فيه انتم . ( 5:43-48 ، MP)
الجملة المفتاح من ما سبق هو ، بالنسبة لكل لقد عين القانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . هذه الآية هو تعليم أن مختلف الجماعات الدينية ( اليهود والمسيحيين والمسلمين ) ، وقد أعطيت كل قانون الإلهي ( التوراة، الإنجيل و القرآن) و التي هي كل مجموعة ل اتخاذ قراراتهم بناء على ما أعطيت .
وبالتالي فإن القرآن يشجع اليهود ل يحكم التوراة :
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ (5:43 ، MP)
والقرآن يحث المسيحيين على الحكم من قبل الإنجيل:
السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد . (5:47 ، MP)
وأنه يشجع المسلمين على الحكم في القرآن :
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله . (5:48 ، MP)
مرة أخرى ، نرى أن القرآن الكريم يشير إلى الكتب المقدسة للمسيحيين واليهود كلمة الله موثوق بها. وأمر اليهود والنصارى للتشاور كتبهم المقدسة عندما يرغب في معرفة إرادة الله . ولذلك ترى القرآن هذه الكتب ل تكون موثوقة . سورة 5:43-48 يظهر أيضا أن القرآن لا يدعي لإلغاء (استبدال) الإنجيل و التوراة ولكن هو الوحي موازية لها .
6 / قل : " يا أهل الكتاب لا يي الأرض للوقوف على ما لم انتم الصمود من قبل القانون، الإنجيل، وجميع الوحي الذي يأتي إليك من ربك " ( 5:71 AYA/68 MP ) . وكيف يمكن لل يهودي أو مسيحي ، والصمود من قبل القانون والإنجيل ، إذا تم تلف القانون والإنجيل أو إلغاؤها ؟ مرة أخرى ، فإن الافتراض من القرآن هو أن الكتاب المقدس أن المسيحيين و اليهود لديهم هي الكلمة موثوق بها من الله.
7 / في الآية التالية في كتب موسى ويشار إلى كونه مصدرا موثوقا لل تحذير الله : كلا، هو أنه لا تعرف مع ما هو موجود في الكتب موسى ( 53:36 AYA ) . وبالتالي ، ليس هناك عذر لمن يتجاهل ذلك.
وأوعز 8 / A مسلم ، عندما تتجادل مع يهودي حول نظيفة / الطعام الحلال ، أن تطلب من يهودي إلى إحضار ما يثبت له من شريعة موسى . ويقول : " هاتوا القانون و دراسته ، وإذا كنتم قد الرجال من الحقيقة " ( 3:93 AYA ) . كيف يمكن أن تجلب القانون ودراستها لتحديد الحقيقة إذا تم إتلاف أو إلغاؤها ؟ يجب أن يكون هذا الكتاب يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الأمر . وينظر نفس الافتراض أيضا في الآية التالية : ويقولون : " يجب أن لا أحد يدخل الجنة إلا من كان هودا أو نصارى " تلك هي على ( عبثا ) الرغبات. ويقول : " إنتاج برهانكم إن كنتم صادقين " ( 2:111 AYA ) .
9 / في الآيات التالية نرى اليهود والنصارى وتحث لتعليم الحقيقة من كتبهم المقدسة و الانصياع لهم : قل : " يا أهل الكتاب لا الإجهاد في دينكم غير الحقيقة! " ( 5:77 النائب عن / 80 AYA ) . هل انتم يأمرون بالمعروف على الناس ، وننسى ( لممارسة ذلك) أنفسكم ، و أنتم بعد دراسة الكتاب المقدس ؟ (2:44 AYA ) . المسيحيين واليهود لا يمكن أن يعلم طاعة و الكتب الخاصة بهم إذا تم تلف كتبهم المقدسة .
10 / الكتاب من قبل كان زمن محمد في أن تستشار من قبل أي من معاصريه أو محمد العربي لو كانوا في شك حول الرسالة التي أعطيت لمحمد : اذا انت يرت في شك حول ما أوحينا إليك ، ثم نسأل أولئك الذين قد قرأت الكتاب من قبلك ( 10:94 AYA/95 MP) . وبالتالي يجب أن يكون الحفاظ على هذا الكتاب في وقت سابق لتقديم مثل هذا الطلب .
11 / وهنا ناشد الكتب السابقة من اليهود والنصارى ل إثبات أن محمد هو نبي أصيلة .
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
يقولون : "إلا إذا كان يجلب لنا معجزة من ربه ! " هاث هناك لم يأت لهم الدليل على ما هو موجود في الكتب السابقة ؟ ( 20:133 MP) .
والصغرى ، هو في الكتاب المقدس من رجال القديمة. أليس عربون لهم أن الأطباء ( الدينية ) من بني إسرائيل تعرف ذلك؟ ( 26:196-197 MP) .
كيف يمكن استئناف هذه الكتب ل ، لإثبات محمدا حقيقية، إذا كان قد تم إتلاف ؟ القرآن يجب عرض هذه الكتب كما يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الطلب.
أحرف كثيرة جدا لنشر بقية حتى يمارس الجنس خارج الكفار
There now is your insular city of the Manhattoes, belted round by wharves as Indian isles by coral reefs—commerce surrounds it with her surf. Right and left, the streets take you waterward. Its extreme downtown is the battery, where that noble mole is washed by waves, and cooled by breezes, which a few hours previous were out of sight of land. Look at the crowds of water-gazers there.
Circumambulate the city of a dreamy Sabbath afternoon. Go from Corlears Hook to Coenties Slip, and from thence, by Whitehall, northward. What do you see?—Posted like silent sentinels all around the town, stand thousands upon thousands of mortal men fixed in ocean reveries. Some leaning against the spiles; some seated upon the pier-heads; some looking over the bulwarks of ships from China; some high aloft in the rigging, as if striving to get a still better seaward peep. But these are all landsmen; of week days pent up in lath and plaster—tied to counters, nailed to benches, clinched to desks. How then is this? Are the green fields gone? What do they here?
But look! here come more crowds, pacing straight for the water, and seemingly bound for a dive. Strange! Nothing will content them but the extremest limit of the land; loitering under the shady lee of yonder warehouses will not suffice. No. They must get just as nigh the water as they possibly can without falling in. And there they stand—miles of them—leagues. Inlanders all, they come from lanes and alleys, streets and avenues—north, east, south, and west. Yet here they all unite. Tell me, does the magnetic virtue of the needles of the compasses of all those ships attract them thither?
Once more. Say you are in the country; in some high land of lakes. Take almost any path you please, and ten to one it carries you down in a dale, and leaves you there by a pool in the stream. There is magic in it. Let the most absent-minded of men be plunged in his deepest reveries—stand that man on his legs, set his feet a-going, and he will infallibly lead you to water, if water there be in all that region. Should you ever be athirst in the great American desert, try this experiment, if your caravan happen to be supplied with a metaphysical professor. Yes, as every one knows, meditation and water are wedded for ever.
But here is an artist. He desires to paint you the dreamiest, shadiest, quietest, most enchanting bit of romantic landscape in all the valley of the Saco. What is the chief element he employs? There stand his trees, each with a hollow trunk, as if a hermit and a crucifix were within; and here sleeps his meadow, and there sleep his cattle; and up from yonder cottage goes a sleepy smoke. Deep into distant woodlands winds a mazy way, reaching to overlapping spurs of mountains bathed in their hill-side blue. But though the picture lies thus tranced, and though this pine-tree shakes down its sighs like leaves upon this shepherd's head, yet all were vain, unless the shepherd's eye were fixed upon the magic stream before him. Go visit the Prairies in June, when for scores on scores of miles you wade knee-deep among Tiger-lilies—what is the one charm wanting?—Water—there is not a drop of water there! Were Niagara but a cataract of sand, would you travel your thousand miles to see it? Why did the poor poet of Tennessee, upon suddenly receiving two handfuls of silver, deliberate whether to buy him a coat, which he sadly needed, or invest his money in a pedestrian trip to Rockaway Beach? Why is almost every robust healthy boy with a robust healthy soul in him, at some time or other crazy to go to sea? Why upon your first voyage as a passenger, did you yourself feel such a mystical vibration, when first told that you and your ship were now out of sight of land? Why did the old Persians hold the sea holy? Why did the Greeks give it a separate deity, and own brother of Jove? Surely all this is not without meaning. And still deeper the meaning of that story of Narcissus, who because he could not grasp the tormenting, mild image he saw in the fountain, plunged into it and was drowned. But that same image, we ourselves see in all rivers and oceans. It is the image of the ungraspable phantom of life; and this is the key to it all.
Now, when I say that I am in the habit of going to sea whenever I begin to grow hazy about the eyes, and begin to be over conscious of my lungs, I do not mean to have it inferred that I ever go to sea as a passenger. For to go as a passenger you must needs have a purse, and a purse is but a rag unless you have something in it. Besides, passengers get sea-sick—grow quarrelsome—don't sleep of nights—do not enjoy themselves much, as a general thing;—no, I never go as a passenger; nor, though I am something of a salt, do I ever go to sea as a Commodore, or a Captain, or a Cook. I abandon the glory and distinction of such offices to those who like them. For my part, I abominate all honourable respectable toils, trials, and tribulations of every kind whatsoever. It is quite as much as I can do to take care of myself, without taking care of ships, barques, brigs, schooners, and what not. And as for going as cook,—though I confess there is considerable glory in that, a cook being a sort of officer on ship-board—yet, somehow, I never fancied broiling fowls;—though once broiled, judiciously buttered, and judgmatically salted and peppered, there is no one who will speak more respectfully, not to say reverentially, of a broiled fowl than I will. It is out of the idolatrous dotings of the old Egyptians upon broiled ibis and roasted river horse, that you see the mummies of those creatures in their huge bake-houses the pyramids.
No, when I go to sea, I go as a simple sailor, right before the mast, plumb down into the forecastle, aloft there to the royal mast-head. True, they rather order me about some, and make me jump from spar to spar, like a grasshopper in a May meadow. And at first, this sort of thing is unpleasant enough. It touches one's sense of honour, particularly if you come of an old established family in the land, the Van Rensselaers, or Randolphs, or Hardicanutes. And more than all, if just previous to putting your hand into the tar-pot, you have been lording it as a country schoolmaster, making the tallest boys stand in awe of you. The transition is a keen one, I assure you, from a schoolmaster to a sailor, and requires a strong decoction of Seneca and the Stoics to enable you to grin and bear it. But even this wears off in time.
What of it, if some old hunks of a sea-captain orders me to get a broom and sweep down the decks? What does that indignity amount to, weighed, I mean, in the scales of the New Testament? Do you think the archangel Gabriel thinks anything the less of me, because I promptly and respectfully obey that old hunks in that particular instance? Who ain't a slave? Tell me that. Well, then, however the old sea-captains may order me about—however they may thump and punch me about, I have the satisfaction of knowing that it is all right; that everybody else is one way or other served in much the same way—either in a physical or metaphysical point of view, that is; and so the universal thump is passed round, and all hands should rub each other's shoulder-blades, and be content.
Again, I always go to sea as a sailor, because they make a point of paying me for my trouble, whereas they never pay passengers a single penny that I ever heard of. On the contrary, passengers themselves must pay. And there is all the difference in the world between paying and being paid. The act of paying is perhaps the most uncomfortable infliction that the two orchard thieves entailed upon us. But BEING PAID,—what will compare with it? The urbane activity with which a man receives money is really marvellous, considering that we so earnestly believe money to be the root of all earthly ills, and that on no account can a monied man enter heaven. Ah! how cheerfully we consign ourselves to perdition!
Finally, I always go to sea as a sailor, because of the wholesome exercise and pure air of the fore-castle deck. For as in this world, head winds are far more prevalent than winds from astern (that is, if you never violate the Pythagorean maxim), so for the most part the Commodore on the quarter-deck gets his atmosphere at second hand from the sailors on the forecastle. He thinks he breathes it first; but not so. In much the same way do the commonalty lead their leaders in many other things, at the same time that the leaders little suspect it. But wherefore it was that after having repeatedly smelt the sea as a merchant sailor, I should now take it into my head to go on a whaling voyage; this the invisible police officer of the Fates, who has the constant surveillance of me, and secretly dogs me, and influences me in some unaccountable way—he can better answer than any one else. And, doubtless, my going on this whaling voyage, formed part of the grand programme of Providence that was drawn up a long time ago. It came in as a sort of brief interlude and solo between more extensive performances. I take it that this part of the bill must have run something like this:
"GRAND CONTESTED ELECTION FOR THE PRESIDENCY OF THE UNITED STATES. "WHALING VOYAGE BY ONE ISHMAEL. "BLOODY BATTLE IN AFFGHANISTAN."
Though I cannot tell why it was exactly that those stage managers, the Fates, put me down for this shabby part of a whaling voyage, when others were set down for magnificent parts in high tragedies, and short and easy parts in genteel comedies, and jolly parts in farces—though I cannot tell why this was exactly; yet, now that I recall all the circumstances, I think I can see a little into the springs and motives which being cunningly presented to me under various disguises, induced me to set about performing the part I did, besides cajoling me into the delusion that it was a choice resulting from my own unbiased freewill and discriminating judgment.
Chief among these motives was the overwhelming idea of the great whale himself. Such a portentous and mysterious monster roused all my curiosity. Then the wild and distant seas where he rolled his island bulk; the undeliverable, nameless perils of the whale; these, with all the attending marvels of a thousand Patagonian sights and sounds, helped to sway me to my wish. With other men, perhaps, such things would not have been inducements; but as for me, I am tormented with an everlasting itch for things remote. I love to sail forbidden seas, and land on barbarous coasts. Not ignoring what is good, I am quick to perceive a horror, and could still be social with it—would they let me—since it is but well to be on friendly terms with all the inmates of the place one lodges in.
By reason of these things, then, the whaling voyage was welcome; the great flood-gates of the wonder-world swung open, and in the wild conceits that swayed me to my purpose, two and two there floated into my inmost soul, endless processions of the whale, and, mid most of them all, one grand hooded phantom, like a snow hill in the air.
as always
על ידי שמואל גרין
בהזדמנויות רבות שמעתי מוסלמים לתקוף את התנ"ך. חלקם נראים להוטים להשמיץ אותו בכל מקרה שהם יכולים. אבל מה הקוראן אומר על זה? מאמר זה בוחן את מה שכל הקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים. הקוראן משמש הוא על פי אימאם חפץ ותורגם על ידי עבדאללה יוסוף עלי (איה) או מוחמד Pickthall (MP).
הנצרות, היהדות והאיסלאם
הקוראן מלמד כי האיסלאם הוא הדת נאמן המשיכה באותו הקו כמו הנביאים שהיו לפני מוחמד: אותו הדת הוא הקים בשבילך כמו שזה שהוא ציווה על נח ... ושבו אנו מצווים על אברהם, משה וישו (42:13 איה). התוצאה של תפיסה זו היא שכתבי הקודש שניתן על ידי הנביאים האלה נחשבים לכתבי קודש אמיתיים מאלוהים: אבל אומרת, "אנחנו (מוסלמים) מאמינים בהתגלות שהגיעה אלינו ובמה שירד לך (יהודים ונוצרים); אללה שלנו ואללה שלך הוא אחד "(29:46 איה).
בקוראן יש אזכורים רבים לספרי קודש היהודים ונוצריים. למעשה הקוראן מתייחס לנוצרים ויהודים במונחים של הספר: O עם הספר! (5:68 איה).
המשימה של אלוהים לעם הספר
נוצרים ויהודים מוזכרים בקוראן כאחראים של כתבי קודש: עבור אליהם הופקדו בידי ההגנה על הספר של אללה (05:47 AYA/44 MP). אלוהים נתן לי כתבי הקודש לנוצרים ויהודים, כך שהם יכולים להפוך ידועים לכל העולם וכל אומה הידע האמיתי של אלוהים: וזכור אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור לאנושות, ולא להסתיר את זה (3:187 איה). חלק מהיהודים והנוצרים מילאו את המשימה הזו, אחרים לא. בדיוק כפי שיש מוסלמים נאמנים ונאמנים כך גם הקוראן מבחין בין המאמינים והנוצרים והיהודים לא נאמנים.
Unfaithful הקוראן מתאר את התנהגותם של נוצרים ויהודים כנאמנים:
1 / מסתיר את האמת של כתבי הקודש:? מי יותר צודק מאשר אלה שמסתירים את העדות שיש להם מאללה ' (2:140 איה).
2 / הוראה באופן כוזב ושוכח את מה שהם שמעו מכתבי הקודש שלהם:
יש ביניהם סעיף שמעוות את הספר עם לשונם: (כפי שהם קוראים) היית חושב שזה הוא חלק מהספר, אבל זה לא חלק מהספר, והם אומרים, "זה מאללה" אבל זה לא מאללה (3:78 איה).
הם משנים את המילים מהקשרם ולשכוח חלק מכי על מה הם נזפו (5:13 MP/14 איה).
3 / רצון רווח מן המקורות:
וזכרו אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור למין אנושי, ולא להסתיר את זה, אבל הם זרקו אותו מאחורי גבם, ורכשו איתו כמה רווח אומלל! ונתעב היה בעסקה שהם עשו! (3:187 איה)
4 / חלק מהיהודים שהיו עבריינים ולא ידעו את הספר כתב כתבי שווא:
אבל העבריינים שינו את המילה מזו שניתנה להם (02:59 איה).
ביניהם עממיים בורים שמכירים את כתבי הקודש אינו אלא מעדות השמיעה הם. הם אבל ניחוש. לכן אבוי יהיה להם שכותבים כתבי הקודש עם הידיים שלהם ואז אומר, "זה מאללה", שהם יכולים לרכוש במיסים קטנים רווח (2:78-79 MP).
נאמני הקוראן מלמד שיש נוצרים ויהודים נאמנים:
לא כולם דומים זה לזה: של האנשים הספר הם חלק שעומד (לימין), הם עושים חזרות הסימנים של אללה ארוך כל הלילה, והם להשתטח בהערצה. הם מאמינים באללה וביום האחרון, הם חיב את מה שנכון, וחליל מה לא בסדר, והם ממהרים (באמולציה) ב( כל) מעשים טובים: הם נמצאים בדרגות של הצדיקים. של הטוב שהם עושים, שום דבר לא יידחה מהם; לאללה knoweth גם אלה שעושים ימין (3:113-115 איה).
הקרוב ביותר ביניהם באהבה למאמינים התיאותי למצוא את אלה שאומרים, "אנחנו נוצרים": כי בקרב אלה הם גברים שהוקדשו ללמידה ולגברים שיש להם ויתר העולם, והם לא שחצנים (5:85 AYA/82 MP ).
על פי הקוראן, הנוצרים ויהודים הנאמנים לא עשו מה שעשה לא נאמן, הם צייתו לכתבי הקודש שלהם וסגדו לאל. אבל מה בנוגע לכתבי הקודש שלהם? האם הקוראן לשקול את כתבי הקודש של היהודים והנוצרים היו פגומות על ידי הפעולות של Unfaithful? או שהיא נשמרה על ידי הנאמן? האם הקוראן בחשבון שרק חלק מכתבי הקודש שלהם עכשיו מכיל אמת? כדי לענות על השאלות האלה אנחנו צריכים לקחת בחשבון את מה שהקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים.
צפו בקוראן של כתבי הקודש היהודים ונוצריים
1 / קוראן מלמד שכל כתבי הקודש צריך להיות מכובד באותה הדרך:
O אתם המאמינים! תאמין באללה ובשליחו, והכתוב שהוא יהוה נשלח לשליחו והכתוב שהוא שלח לאלה לפני (לו). כל מי denieth אללה, המלאכים שלו, ספריו, שליחיו, ויום הדין, אשר הלכו הרבה, הרבה שולל (4:136 איה).
אנו מאמינים באללה, ובמה שגילה לנו ומה שהתגלה לאברהם, איסמעיל, יצחק, יעקב, ושבטים, וב( הספרים) ניתנו למשה, ישו והנביאים, מן האל שלהם: אנחנו לא עושים שום הבחנה בין אחד למשנה וביניהם (3:84 איה).
2 / התורה שניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, הם כתבי הקודש, שהיהודים והנוצרים עכשיו להחזיק:
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
וכאשר יש יבוא אליהם (יהודים) בכתובים (הקוראן) מאללה, המאשר כי ברשותם (2:89 MP).
לכן, הקוראן הוא לא מתכוון לכתבי קודש, שיהודים ונוצרים להשתמש להחזיק בעבר, אבל עכשיו הם הולכים לאיבוד. במקום זאת, התורה ניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, היא כתבי הקודש שהוא איתם (הנוצרים והיהודים) והייתה ברשותם בזמן של מוחמד.
3 / הקוראן מלמד כי היא מאשרת ומסבירה באופן מלא יותר בכתובים הקודמים:
זה קוראן הוא לא כמו יכול להיות מיוצר על ידי מלבד אללה, להיפך זה אישור (גילויים) שהלך לפניו, והסבר מלא יותר של הספר (10:37 AYA/38 MP).
לכן, הקוראן רואה את עצמו כשומר את המסר של כל כתבי הקודש: אליך שלחנו את הכתוב באמת, המאשר את הכתוב שבא לפניה, ושמר אותו בבטיחות (5:48 MP/51 איה).
4 / האם הקוראן מלמד כי היא מבטלת את כתב הקודש היהודי ונוצרי? חלקם עשוי להצביע על 2:106 לומר שהיא עושה.
אף אחד מהגילויים שלנו אין לנו לבטל או לגרום לכך ששכחתי, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה (2:106, איה)
עם זאת, אין זה סביר כי פסוק זה מתייחס לכתבי הקודש הנוצריים ויהודים, רק חמישה פסוקים אחרי 2:106 הקוראן שואל נוצרים ויהודים להביא ההוכחה שלך (2:111) מכתבי הקודש שלהם. זו תהיה פקודה בלתי רלוונטית וסותרת אם זה עתה למד אותנו שכתבי הקודש שלהם בוטלו. למעשה, רק שלושים פסוקים לאחר 2:106 הקוראן אומר כי היא אינה עושה הבחנה בין (2:136) את עצמו ואת כל הכתבים לשעבר. אל בוכארי רושם ש2:106 מתייחס לביטול בתוך הקוראן עצמו:
מסופר על אבן עבאס: עומר אמר, "Ubai היה הטוב ביותר שלנו בדקלום (של הקוראן) עדיין אנחנו עוזבים (החוצה) חלק ממה שהוא מדקלם". Ubai אומר, "אני לוקח את זה מפיו של שליחו של אללה ולא אעזוב לשום דבר מה". אבל אללה אמר: "אף אחד מהגילויים שלנו אנחנו לבטל או לגרום לכך ששכחנו, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה" (קוראן 2:106). (. בוכרי: כרך 6, חדית' 527, עמ '489; ספר 61.)
סורה 16:101 מראה גם כי ביטול זה יש לעשות עם התוכן של הקוראן ולא כתבי הקודש של היהודים והנוצרים.
וכאשר אנחנו מחליפים פסוק במקום של פסוק אחר - ואלוהים יודע טוב מאוד מה הוא שולח למטה - הם אומרים (למוחמד), "הנך זייפן בלבד!" (16:101, ארברי)
5 / סעיף חשוב מאוד של הקוראן העוסק בכתבי הקודש של היהודים והנוצרים והקשר שלהם לקוראן הוא סורה 5:43-49. פסוקים אלה להקליט כמה יהודים הגיעו לMuhummad לשאול אותו להחלטה, וזה אומר את תשובתו הייתה לתת להם.
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? Lo ...! אנחנו לא חושפים את התורה, שבו הוא הדרכה ואור ... ואנחנו גרמנו ישו, בנה של מרי, ללכת בדרך שלהם, המאשר כי ש( גילה) לפניו בתורה, ואנחנו הענקתי לו את הבשורה בו הוא הדרכה ואור, המאשר את מה שהיה (גילה) לפני שהיא בתורה - הדרכה ותוכחת אל מי להדוף (רע). בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד.
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה גילה, ובצעו מן האמת אשר יהוה באה אליך לא את הרצונות שלהם. לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. היה רצון אללה הוא היה יכול לעשות לך קהילה אחת. אבל שהוא יכול לנסות אותך על ידי זה שהוא יהוה נתן לכם (הוא ברא אותך כאתם נמצאים). אז להתחרות אחד עם השני במעשים טובים. אל אתם אללה כל התמורה, והוא יהיה לאחר מכן להודיע לך שבו אתם שונים. (5:43-48, MP)
משפט מפתח מכל אמור לעיל, לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. פסוק זה מלמד כי הקבוצות הדתיות השונות (יהודים, נוצרים ומוסלמים), שכל אחד קיבלה חוק אלוהי (תורה, בשורת וקוראן), וכי כל קבוצה היא להפוך את ההחלטות שלהם מבוססות על מה שהם קיבלו.
כך הקוראן מעודד את היהודים אם לשפוט על פי התורה:
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? (5:43, MP)
והקוראן קורא לנוצרים אם לשפוט על הבשורה:
בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד. (5:47, MP)
וזה מעודד את המוסלמים אם לשפוט על פי הקוראן:
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה התגלה. (05:48, MP)
שוב, אנו רואים כי הקוראן מתייחס לכתבי הקודש של הנוצרים והיהודים כמילה אמינה של אלוהים. יהודים ונוצרים מצווים להתייעץ כתבי הקודש שלהם, כאשר מבקשים לדעת את רצונו של אלוהים. הקוראן רואה ולכן כתבים אלה כדי להיות אמינים. סורה 5:43-48 גם מראה כי הקוראן אינו טוען לביטול (להחליף) את הבשורה והתורה אלא היא התגלות מקבילה להם.
6 / אומר: "! יש אנשים O של ספר יה אין קרקע לעמוד על, אלא אם כן אתם עומדים במהירות על פי החוק, את הבשורה, וכל הגילוי שהגיע אליכם מן האדון שלך" (5:71 AYA/68 MP ). כיצד יכול יהודי או נוצרי, לעמוד איתן בחוק והבשורה, אם החוק והבשורה היה פגום או בוטלו? שוב, ההנחה של הקוראן היא שכתבי הקודש שיש הנוצרים והיהודים הוא המילה אמינה של אלוהים.
7 / בפסוק הבא חומשי התורה מכונים להיות מקור אמין של אזהרתו של אלוהים: לא, הוא שהוא לא מכיר את מה שנמצא בספריו של משה (53:36 איה). לפיכך, אין שום תירוץ לזה שמתעלם ממנה.
8 / מוסלמי הוא הורה, כאשר מתווכחים עם יהודי על אוכל נקי / חלאל, לשאול את היהודי להביא ראיותיו מתורת משה. אומר: "תביא אתם את החוק וללמוד אותו, אם אתם להיות אנשי אמת" (3:93 איה). איך הוא יכול להביא את החוק וללמוד אותו על מנת לקבוע את האמת אם הוא נפגם או בוטל? הכתוב הזה חייב להיות אמין כדי להפוך פקודה כזו. אותה ההנחה באה לידי ביטוי גם בפסוק הבא: והם אומרים: ". אף האמורים ייכנסו לגן עדן, אלא אם כן הוא יהיה יהודי או נוצרי" אלה הם הרצונות שלהם (לשווא). אומר: "לייצר ההוכחה שלך אם אתם הם אמת" (2:111 איה).
9 / בפסוקים הבאים אנו רואים יהודים ונוצרים מתבקשים ללמד את האמת של כתבי הקודש שלהם ולציית להם: תגיד: "הו אנשים של כתבי הקודש מתח לא בדת שלך שונים מהאמת!" (5:77 MP / 80 איה). האם אתם חיב התנהגות נכונה על האנשים, ולשכוח (לתרגל את זה) את עצמכם, ובכל זאת אתם ללמוד את כתבי הקודש? (02:44 איה). נוצרים ויהודים לא יכלו ללמד ולציית לכתבי הקודש שלהם, אם כתבי הקודש שלהם היו פגומים.
10 / כתבים מלפני תקופתו של מוחמד הייתה להיות התייעצה על ידי או מוחמד או בני דורו הערבים אם הם היו בספק לגבי ההודעה שניתנה למוחמד: אם אתה ורט בספק לגבי מה שיש לנו חשפו אליך, אז לשאול את מי שכבר קורא את הספר מפניך (10:94 AYA/95 MP). לכן הכתוב קודם לכן זה חייב נשתמר להגיש בקשה כזו.
11 / הנה הכתבים לשעבר של היהודים והנוצרים פנו לכדי להוכיח שמוחמד הוא נביא אותנטי.
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
הם אומרים: "אם רק הוא היה מביא לנו נס מהאדון שלו!" יהוה יש לא באו להם ההוכחה למה הוא בכתבים לשעבר? (20:133 MP).
והנה, זה בכתובים מהגברים של פעם. האם זה לא אסימון להם שהרופאים (הדתיים) של בני ישראל יודעים את זה? (26:196-197 MP).
איך יכולים כתבים אלה ניתן לערער ל, כדי להוכיח מוחמד הוא אמיתי, אם הם היו פגומים? הקוראן חייב להציג כתבים אלה כאמינים להגיש בקשה כזו.
דמויות רבות מדי בכדי לפרסם את השאר כל כך להזדיין כופרים
Au contraire mon frere
It is quite effective lately. Did you know this term was perfected by one Leon Trotsky?