Welcome to the Hardcore Husky Forums. Folks who are well-known in Cyberland and not that dumb.
Definition of a Racist...
d2d
Member Posts: 3,109
in Tug Tavern
But this also means you're a Racist.
Comments
HTH
There's a quote from some lefty gal saying that making the tea party spend all their time defending against charges of racism blunted their message on spending.
Of course liberals also think spending cuts are racist.
And alleged non partisans like yourself can't wait to jump on board.
The term racist has become meaningless. Its fucking pathetic
صامويل الأخضر
في العديد من المناسبات ولقد سمعت المسلمين مهاجمة الكتاب المقدس. يبدو أن بعض حريصة على الافتراء على أي حال ما في وسعهم . ولكن ماذا يقول القرآن عن ذلك ؟ يتناول هذا المقال ما يقوله القرآن كله عن الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . القرآن استخدامها وفقا ل الإمام حفص و ترجمة عبد الله يوسف علي ( AYA ) أو محمد بيكثال (MP ) .
المسيحية واليهودية و الإسلام
القرآن يعلمنا أن الإسلام هو دين المؤمنين استمرار في نفس السطر مثل الأنبياء الذين كانوا قبل محمد : لقد أسس نفسه بالنسبة لك في الدين ما هو أوجب على نوح ... وهذا الذي نحن أوجب على إبراهيم ، موسى و يسوع ( 42:13 AYA ) . و نتيجة لهذا الرأي هو أن الكتب التي قدمها هؤلاء الأنبياء تعتبر الكتب حقيقية من الله : ولكن يقول ، " نحن ( المسلمين ) يؤمنون الوحي الذي ينزل الينا في هذا و الذي نزل عليك ( اليهود و المسيحيين ) ؛ دينا الله والله هو واحد " ( 29:46 AYA ) .
في القرآن الكريم هناك العديد من الإشارات إلى الكتب المقدسة اليهودية والمسيحية . في الواقع يتناول القرآن المسيحيين واليهود من حيث الكتاب: يا أهل الكتاب ! ( 5:68 AYA ) .
بعثة الله لل أهل الكتاب
و ذكر المسيحيين واليهود في القرآن الكريم باسم أمناء الكتاب : ل لهم أوكلت حماية كتاب الله (5:47 AYA/44 MP) . أعطى الله الكتاب المقدس للمسيحيين واليهود بحيث يمكن جعل معروفة للعالم كله و لكل أمة المعرفة الحقيقية الله : وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وعدم إخفائه ( 3:187 AYA ) . تف بعض اليهود والمسيحيين هذه المهمة، فعل البعض الآخر لا. تماما كما أن هناك مسلمين المؤمنين و غير مخلص فكذلك القرآن يميز بين المؤمنين و غير مخلص المسيحيين واليهود.
يصف القرآن غير مخلص و غير مخلص سلوك المسيحيين واليهود على النحو التالي:
1 / إخفاء الحقيقة من الكتاب المقدس : ؟ من هو أكثر ظلما من أولئك الذين يخفون شهادة لديهم من الله ' ( 2:140 AYA ) .
2 / تدريس زورا ونسيان ما سمعوه من كتابهم :
هناك بينهم القسم الذي يشوه كتاب بألسنتهم : ( و يقرءون ) كنت أعتقد أنها جزء من كتاب، ولكنه ليس جزءا من كتاب ، و يقولون، " هذا هو من عند الله " ولكنها ليست من الله ( 3:78 AYA ) .
يغيروا الكلمات من سياقها وننسى جزءا من ذلك ومنها و نبهت أنهم (5:13 MP/14 AYA ) .
3 / الرغبة الربح من الكتب :
وتذكر أخذ الله على العهد من أهل الكتاب ، لجعلها معروفة وواضحة للبشرية ، وليس لإخفائه ، ولكنها رمى به بعيدا وراء ظهورهم ، والتي تم شراؤها معه بعض مكاسب بائسة ! و كان الخسيس الصفقة التي قطعتها ! ( 3:187 AYA )
4 / بعض اليهود الذين كانوا المعتدين وانه لا يعرف الكتاب المقدس كتب كاذبة :
ولكن المعتدين تغيير كلمة من تلك التي أعطيت لهم (2:59 AYA ) .
ومن بين هؤلاء القوم الأمي الذين يعرفون الكتاب ليس إلا من الإشاعات . هم ولكن تخمين. وبالتالي يكون لهم الويل الذين يكتبون الكتاب بأيديهم ثم يقولون: " هذا من عند الله ، " أنهم قد شراء مكاسب صغيرة معها ( 2:78-79 MP) .
المؤمنين القرآن يعلم أن هناك من المسيحيين واليهود المؤمنين :
ليس كل منهم على حد سواء : من أهل الكتاب هي جزء التي تقف (على اليمين) ، بل يتلون آيات الله طوال الليل ، وأنها يسجد أنفسهم في العشق. كانوا يؤمنون بالله واليوم الآخر ، بل توجب ما هو حق ، و النهي عن الخطأ ، و يسارعون ( في مضاهاة ) في (جميع ) الصالحات : هم في صفوف الأبرار . من الخير الذي يقومون به، وسيتم رفض أي شيء منهم ؛ في سبيل الله يعلم جيدا تلك التي لا تفعل الحق ( 3:113-115 AYA ) .
أقرب بينهم في الحب إلى المؤمنين انت الذبول تجد أولئك الذين يقولون ، " نحن مسيحيون " : لأن من بين هؤلاء هم من الرجال المكرسة ل التعلم و الرجال الذين نبذوا العالم، وأنها ليست المتغطرسة ( 5:85 AYA/82 MP ) .
وفقا للقرآن ، فإن المؤمنين المسيحيين واليهود لا تفعل ما فعلت غير مخلص ، بل يطاع كتبهم المقدسة و يعبد الله. ولكن ماذا عن الكتب الخاصة بهم؟ لا تنظر في القرآن الكتاب من اليهود والنصارى قد افسدتها تصرفات غير مخلص ؟ أو قد تم الحفاظ عليه من قبل المؤمنين ؟ لا تنظر في القرآن أن جزءا فقط من كتابهم يحتوي الآن على الحقيقة؟ للإجابة على هذه الأسئلة التي تحتاج إلى النظر في ما يقوله القرآن من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي.
ل مشاهدة القرآنية من الكتاب المقدس اليهودي و المسيحي
1 / القرآن الكريم يعلمنا أنه ينبغي احترام كل الكتاب بنفس الطريقة :
يا أيها الذين آمنوا ! يؤمنون بالله و رسوله ، و الكتاب الذي قال انه قد ارسل إلى رسوله و الكتاب الذي بعث لتلك قبل ( وسلم) . أي الذين ينكر الله ملائكته وكتبه و رسله ، و يوم القيامة ، هاث ذهبت بعيدا ، بعيدا في ضلال ( 4:136 AYA ) .
ونحن نعتقد في الله ، و لما تم كشف لنا وما أنزل إلى إبراهيم وإسماعيل وإسحاق و يعقوب و الأسباط ، وفي ( الكتب ) نظرا لموسى وعيسى و الأنبياء ، من ربهم : لا نفرق بين واحد و آخر منهم ( 3:84 AYA ) .
2 / التوراة التي أعطيت لموسى ، والإنجيل التي أعطيت ليسوع ، هي الكتب المقدسة أن اليهود والنصارى تمتلك الآن :
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
و عندما جاء و لهم ( اليهود ) في الكتاب المقدس ( القرآن) من الله ، مؤكدا أن في حوزتها ( 2:89 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن لا يشير إلى الكتاب أن اليهود و المسيحيين استخدام لامتلاك في الماضي ، ولكن الآن يتم فقدان . بدلا من ذلك، نظرا التوراة على موسى ، والإنجيل نظرا ليسوع ، هو الكتاب الذي هو معهم ( المسيحيين واليهود ) و التي في حوزتهم في وقت محمد.
3 / إن القرآن يعلم أنه يؤكد و يوضح الكتاب أوفى السابقة :
هذا القرآن ليس مثل يمكن أن ينتج عن غير الله ، بل على العكس من ذلك هو تأكيد ( الوحي ) الذي ذهب قبل ذلك، وشرحا أوفى من كتاب (10:37 AYA/38 MP) .
وبالتالي، فإن القرآن يعتبر نفسه الوصي على رسالة من كل الكتاب : ل اليك أرسلنا الكتاب في الحقيقة ، مؤكدا الكتاب الذي جاء قبل ذلك، و عليه حراسة من سلامة (5:48 MP/51 AYA ) .
4 / هل تعلم القرآن أنه يلغي الكتاب اليهود والمسيحيين ؟ البعض قد تشير إلى 2:106 أن أقول لا.
أيا من بآياتنا لا تلغي نحن أو التسبب في طي النسيان ، ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو مماثلة ( 2:106 ، AYA )
ومع ذلك، فإنه من غير المرجح أن هذه الآية يشير إلى الكتاب المقدس المسيحية و اليهودية ، لمدة خمس آيات فقط بعد 2:106 القرآن يسأل المسيحيين واليهود إلى إحضار ما يثبت الخاص بك ( 2:111 ) من كتبهم المقدسة . وهذا سيكون أمر غير ذي صلة ومتناقضة إذا كان قد علمت للتو أن كتابهم تم إلغاؤها . في الواقع ، فقط ثلاثين الآيات بعد 2:106 يقول القرآن أنه لا يفرق بين ( 2:136 ) له ولأي من الكتاب السابق . رواه البخاري 2:106 يسجل أن يشير إلى إلغائها في القرآن نفسه :
فقد روى ابن عباس : قال عمر : "كان أبي ابن أفضل منا في تلاوة ( القرآن ) بعد أن نغادر ( الخروج) بعض ما قرأ " . يقول أبي ابن "لقد اتخذت من فم رسول الله ، ولن يترك أي شيء مهما كان ل " . ولكن الله قال : " لا شيء من الوحي لدينا أننا لا تلغي أو التسبب في طي النسيان ولكن نحن بديلا شيء أفضل أو ما شابه ذلك " ( القرآن 2:106 ) . ( . البخاري : المجلد 6، الحديث 527 ، ص 489 ؛ الكتاب 61 . )
يظهر سورة 16:101 أيضا أن هذا الإلغاء لا علاقة له بمضمون القرآن وليس الكتاب من اليهود والنصارى .
و عندما تبادلنا الآية في مكان آخر الآية - و الله وحده يعلم جيدا ما يقوم بإرسال أسفل - يقولون ( ل محمد)، " انت مجرد مزور ! " ( 16:101 ، Arberry )
5 / قسم مهم جدا من القرآن الكريم الذي يتعامل مع الكتاب من اليهود والنصارى وعلاقتها القرآن سورة 5:43-49 . هذه الآيات تسجيل كيف جاء اليهود إلى Muhummad لأسأله عن هذا القرار، وأنه يحكي الجواب كان لمنحهم .
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ لو ... ! نحن لم تكشف التوراة ، حيث هو التوجيه وضوء ... و نحن تسبب يسوع ، ابن مريم ، ل متابعة خطواتهم ، مؤكدا أن الذي ( كشف ) أمامه في التوراة ، و نحن أسبغ عليه الإنجيل حيث هو التوجيه وضوء ، مؤكدا أن الذي كان ( كشف ) قبل ذلك في التوراة - هدى و موعظة للذين درء ( الشر ) . السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد .
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله ثم لا يتبعون الشهوات بهم بعيدا عن الحقيقة التي هاث تأتي اليك . لكل جعلنا قانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . قد شاء الله كان بإمكانه أن جعلك مجتمع واحد . بل انه قد يحاول بك من تلك التي كان قد أعطاكم ( و سخر لكم و أنتم ) . حتى تتنافس مع واحد آخر في الخيرات . حتى انتم الله سوف جميع العودة، و قال انه سوف ثم أبلغكم أن تختلف فيه انتم . ( 5:43-48 ، MP)
الجملة المفتاح من ما سبق هو ، بالنسبة لكل لقد عين القانون الإلهي و طريقة تتبع للخروج . هذه الآية هو تعليم أن مختلف الجماعات الدينية ( اليهود والمسيحيين والمسلمين ) ، وقد أعطيت كل قانون الإلهي ( التوراة، الإنجيل و القرآن) و التي هي كل مجموعة ل اتخاذ قراراتهم بناء على ما أعطيت .
وبالتالي فإن القرآن يشجع اليهود ل يحكم التوراة :
كيف أتوا ( تأتي ) اليك ( محمد) للحكم عندما يكون لديهم التوراة ، حيث حكم الله هاث تسليمها ( بالنسبة لهم ) ؟ (5:43 ، MP)
والقرآن يحث المسيحيين على الحكم من قبل الإنجيل:
السماح لل أهل الإنجيل من قبل القاضي ما أنزل الله فيه. أوتي ليس من يحكم في ما أنزل الله : هذه هي الشر الأكباد . (5:47 ، MP)
وأنه يشجع المسلمين على الحكم في القرآن :
و اليك ( المسلمين ) و أوحينا الكتاب ( القرآن) مع الحقيقة ، مؤكدا ما كان الكتاب المقدس قبل ذلك، و مراقب أكثر من ذلك . حتى يحكم بينهم عن طريق ما أنزل الله . (5:48 ، MP)
مرة أخرى ، نرى أن القرآن الكريم يشير إلى الكتب المقدسة للمسيحيين واليهود كلمة الله موثوق بها. وأمر اليهود والنصارى للتشاور كتبهم المقدسة عندما يرغب في معرفة إرادة الله . ولذلك ترى القرآن هذه الكتب ل تكون موثوقة . سورة 5:43-48 يظهر أيضا أن القرآن لا يدعي لإلغاء (استبدال) الإنجيل و التوراة ولكن هو الوحي موازية لها .
6 / قل : " يا أهل الكتاب لا يي الأرض للوقوف على ما لم انتم الصمود من قبل القانون، الإنجيل، وجميع الوحي الذي يأتي إليك من ربك " ( 5:71 AYA/68 MP ) . وكيف يمكن لل يهودي أو مسيحي ، والصمود من قبل القانون والإنجيل ، إذا تم تلف القانون والإنجيل أو إلغاؤها ؟ مرة أخرى ، فإن الافتراض من القرآن هو أن الكتاب المقدس أن المسيحيين و اليهود لديهم هي الكلمة موثوق بها من الله.
7 / في الآية التالية في كتب موسى ويشار إلى كونه مصدرا موثوقا لل تحذير الله : كلا، هو أنه لا تعرف مع ما هو موجود في الكتب موسى ( 53:36 AYA ) . وبالتالي ، ليس هناك عذر لمن يتجاهل ذلك.
وأوعز 8 / A مسلم ، عندما تتجادل مع يهودي حول نظيفة / الطعام الحلال ، أن تطلب من يهودي إلى إحضار ما يثبت له من شريعة موسى . ويقول : " هاتوا القانون و دراسته ، وإذا كنتم قد الرجال من الحقيقة " ( 3:93 AYA ) . كيف يمكن أن تجلب القانون ودراستها لتحديد الحقيقة إذا تم إتلاف أو إلغاؤها ؟ يجب أن يكون هذا الكتاب يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الأمر . وينظر نفس الافتراض أيضا في الآية التالية : ويقولون : " يجب أن لا أحد يدخل الجنة إلا من كان هودا أو نصارى " تلك هي على ( عبثا ) الرغبات. ويقول : " إنتاج برهانكم إن كنتم صادقين " ( 2:111 AYA ) .
9 / في الآيات التالية نرى اليهود والنصارى وتحث لتعليم الحقيقة من كتبهم المقدسة و الانصياع لهم : قل : " يا أهل الكتاب لا الإجهاد في دينكم غير الحقيقة! " ( 5:77 النائب عن / 80 AYA ) . هل انتم يأمرون بالمعروف على الناس ، وننسى ( لممارسة ذلك) أنفسكم ، و أنتم بعد دراسة الكتاب المقدس ؟ (2:44 AYA ) . المسيحيين واليهود لا يمكن أن يعلم طاعة و الكتب الخاصة بهم إذا تم تلف كتبهم المقدسة .
10 / الكتاب من قبل كان زمن محمد في أن تستشار من قبل أي من معاصريه أو محمد العربي لو كانوا في شك حول الرسالة التي أعطيت لمحمد : اذا انت يرت في شك حول ما أوحينا إليك ، ثم نسأل أولئك الذين قد قرأت الكتاب من قبلك ( 10:94 AYA/95 MP) . وبالتالي يجب أن يكون الحفاظ على هذا الكتاب في وقت سابق لتقديم مثل هذا الطلب .
11 / وهنا ناشد الكتب السابقة من اليهود والنصارى ل إثبات أن محمد هو نبي أصيلة .
الذين يتبعون الرسول ( محمد ) ، النبي الذي لا يعرف لا القراءة ولا الكتابة، و الذين سيجدون صفه في التوراة والإنجيل ( التي هي ) معهم ( 7:157 MP) .
يقولون : "إلا إذا كان يجلب لنا معجزة من ربه ! " هاث هناك لم يأت لهم الدليل على ما هو موجود في الكتب السابقة ؟ ( 20:133 MP) .
والصغرى ، هو في الكتاب المقدس من رجال القديمة. أليس عربون لهم أن الأطباء ( الدينية ) من بني إسرائيل تعرف ذلك؟ ( 26:196-197 MP) .
كيف يمكن استئناف هذه الكتب ل ، لإثبات محمدا حقيقية، إذا كان قد تم إتلاف ؟ القرآن يجب عرض هذه الكتب كما يمكن الاعتماد عليها ل اتخاذ مثل هذا الطلب.
أحرف كثيرة جدا لنشر بقية حتى يمارس الجنس خارج الكفار
There now is your insular city of the Manhattoes, belted round by wharves as Indian isles by coral reefs—commerce surrounds it with her surf. Right and left, the streets take you waterward. Its extreme downtown is the battery, where that noble mole is washed by waves, and cooled by breezes, which a few hours previous were out of sight of land. Look at the crowds of water-gazers there.
Circumambulate the city of a dreamy Sabbath afternoon. Go from Corlears Hook to Coenties Slip, and from thence, by Whitehall, northward. What do you see?—Posted like silent sentinels all around the town, stand thousands upon thousands of mortal men fixed in ocean reveries. Some leaning against the spiles; some seated upon the pier-heads; some looking over the bulwarks of ships from China; some high aloft in the rigging, as if striving to get a still better seaward peep. But these are all landsmen; of week days pent up in lath and plaster—tied to counters, nailed to benches, clinched to desks. How then is this? Are the green fields gone? What do they here?
But look! here come more crowds, pacing straight for the water, and seemingly bound for a dive. Strange! Nothing will content them but the extremest limit of the land; loitering under the shady lee of yonder warehouses will not suffice. No. They must get just as nigh the water as they possibly can without falling in. And there they stand—miles of them—leagues. Inlanders all, they come from lanes and alleys, streets and avenues—north, east, south, and west. Yet here they all unite. Tell me, does the magnetic virtue of the needles of the compasses of all those ships attract them thither?
Once more. Say you are in the country; in some high land of lakes. Take almost any path you please, and ten to one it carries you down in a dale, and leaves you there by a pool in the stream. There is magic in it. Let the most absent-minded of men be plunged in his deepest reveries—stand that man on his legs, set his feet a-going, and he will infallibly lead you to water, if water there be in all that region. Should you ever be athirst in the great American desert, try this experiment, if your caravan happen to be supplied with a metaphysical professor. Yes, as every one knows, meditation and water are wedded for ever.
But here is an artist. He desires to paint you the dreamiest, shadiest, quietest, most enchanting bit of romantic landscape in all the valley of the Saco. What is the chief element he employs? There stand his trees, each with a hollow trunk, as if a hermit and a crucifix were within; and here sleeps his meadow, and there sleep his cattle; and up from yonder cottage goes a sleepy smoke. Deep into distant woodlands winds a mazy way, reaching to overlapping spurs of mountains bathed in their hill-side blue. But though the picture lies thus tranced, and though this pine-tree shakes down its sighs like leaves upon this shepherd's head, yet all were vain, unless the shepherd's eye were fixed upon the magic stream before him. Go visit the Prairies in June, when for scores on scores of miles you wade knee-deep among Tiger-lilies—what is the one charm wanting?—Water—there is not a drop of water there! Were Niagara but a cataract of sand, would you travel your thousand miles to see it? Why did the poor poet of Tennessee, upon suddenly receiving two handfuls of silver, deliberate whether to buy him a coat, which he sadly needed, or invest his money in a pedestrian trip to Rockaway Beach? Why is almost every robust healthy boy with a robust healthy soul in him, at some time or other crazy to go to sea? Why upon your first voyage as a passenger, did you yourself feel such a mystical vibration, when first told that you and your ship were now out of sight of land? Why did the old Persians hold the sea holy? Why did the Greeks give it a separate deity, and own brother of Jove? Surely all this is not without meaning. And still deeper the meaning of that story of Narcissus, who because he could not grasp the tormenting, mild image he saw in the fountain, plunged into it and was drowned. But that same image, we ourselves see in all rivers and oceans. It is the image of the ungraspable phantom of life; and this is the key to it all.
Now, when I say that I am in the habit of going to sea whenever I begin to grow hazy about the eyes, and begin to be over conscious of my lungs, I do not mean to have it inferred that I ever go to sea as a passenger. For to go as a passenger you must needs have a purse, and a purse is but a rag unless you have something in it. Besides, passengers get sea-sick—grow quarrelsome—don't sleep of nights—do not enjoy themselves much, as a general thing;—no, I never go as a passenger; nor, though I am something of a salt, do I ever go to sea as a Commodore, or a Captain, or a Cook. I abandon the glory and distinction of such offices to those who like them. For my part, I abominate all honourable respectable toils, trials, and tribulations of every kind whatsoever. It is quite as much as I can do to take care of myself, without taking care of ships, barques, brigs, schooners, and what not. And as for going as cook,—though I confess there is considerable glory in that, a cook being a sort of officer on ship-board—yet, somehow, I never fancied broiling fowls;—though once broiled, judiciously buttered, and judgmatically salted and peppered, there is no one who will speak more respectfully, not to say reverentially, of a broiled fowl than I will. It is out of the idolatrous dotings of the old Egyptians upon broiled ibis and roasted river horse, that you see the mummies of those creatures in their huge bake-houses the pyramids.
No, when I go to sea, I go as a simple sailor, right before the mast, plumb down into the forecastle, aloft there to the royal mast-head. True, they rather order me about some, and make me jump from spar to spar, like a grasshopper in a May meadow. And at first, this sort of thing is unpleasant enough. It touches one's sense of honour, particularly if you come of an old established family in the land, the Van Rensselaers, or Randolphs, or Hardicanutes. And more than all, if just previous to putting your hand into the tar-pot, you have been lording it as a country schoolmaster, making the tallest boys stand in awe of you. The transition is a keen one, I assure you, from a schoolmaster to a sailor, and requires a strong decoction of Seneca and the Stoics to enable you to grin and bear it. But even this wears off in time.
What of it, if some old hunks of a sea-captain orders me to get a broom and sweep down the decks? What does that indignity amount to, weighed, I mean, in the scales of the New Testament? Do you think the archangel Gabriel thinks anything the less of me, because I promptly and respectfully obey that old hunks in that particular instance? Who ain't a slave? Tell me that. Well, then, however the old sea-captains may order me about—however they may thump and punch me about, I have the satisfaction of knowing that it is all right; that everybody else is one way or other served in much the same way—either in a physical or metaphysical point of view, that is; and so the universal thump is passed round, and all hands should rub each other's shoulder-blades, and be content.
Again, I always go to sea as a sailor, because they make a point of paying me for my trouble, whereas they never pay passengers a single penny that I ever heard of. On the contrary, passengers themselves must pay. And there is all the difference in the world between paying and being paid. The act of paying is perhaps the most uncomfortable infliction that the two orchard thieves entailed upon us. But BEING PAID,—what will compare with it? The urbane activity with which a man receives money is really marvellous, considering that we so earnestly believe money to be the root of all earthly ills, and that on no account can a monied man enter heaven. Ah! how cheerfully we consign ourselves to perdition!
Finally, I always go to sea as a sailor, because of the wholesome exercise and pure air of the fore-castle deck. For as in this world, head winds are far more prevalent than winds from astern (that is, if you never violate the Pythagorean maxim), so for the most part the Commodore on the quarter-deck gets his atmosphere at second hand from the sailors on the forecastle. He thinks he breathes it first; but not so. In much the same way do the commonalty lead their leaders in many other things, at the same time that the leaders little suspect it. But wherefore it was that after having repeatedly smelt the sea as a merchant sailor, I should now take it into my head to go on a whaling voyage; this the invisible police officer of the Fates, who has the constant surveillance of me, and secretly dogs me, and influences me in some unaccountable way—he can better answer than any one else. And, doubtless, my going on this whaling voyage, formed part of the grand programme of Providence that was drawn up a long time ago. It came in as a sort of brief interlude and solo between more extensive performances. I take it that this part of the bill must have run something like this:
"GRAND CONTESTED ELECTION FOR THE PRESIDENCY OF THE UNITED STATES. "WHALING VOYAGE BY ONE ISHMAEL. "BLOODY BATTLE IN AFFGHANISTAN."
Though I cannot tell why it was exactly that those stage managers, the Fates, put me down for this shabby part of a whaling voyage, when others were set down for magnificent parts in high tragedies, and short and easy parts in genteel comedies, and jolly parts in farces—though I cannot tell why this was exactly; yet, now that I recall all the circumstances, I think I can see a little into the springs and motives which being cunningly presented to me under various disguises, induced me to set about performing the part I did, besides cajoling me into the delusion that it was a choice resulting from my own unbiased freewill and discriminating judgment.
Chief among these motives was the overwhelming idea of the great whale himself. Such a portentous and mysterious monster roused all my curiosity. Then the wild and distant seas where he rolled his island bulk; the undeliverable, nameless perils of the whale; these, with all the attending marvels of a thousand Patagonian sights and sounds, helped to sway me to my wish. With other men, perhaps, such things would not have been inducements; but as for me, I am tormented with an everlasting itch for things remote. I love to sail forbidden seas, and land on barbarous coasts. Not ignoring what is good, I am quick to perceive a horror, and could still be social with it—would they let me—since it is but well to be on friendly terms with all the inmates of the place one lodges in.
By reason of these things, then, the whaling voyage was welcome; the great flood-gates of the wonder-world swung open, and in the wild conceits that swayed me to my purpose, two and two there floated into my inmost soul, endless processions of the whale, and, mid most of them all, one grand hooded phantom, like a snow hill in the air.
as always
על ידי שמואל גרין
בהזדמנויות רבות שמעתי מוסלמים לתקוף את התנ"ך. חלקם נראים להוטים להשמיץ אותו בכל מקרה שהם יכולים. אבל מה הקוראן אומר על זה? מאמר זה בוחן את מה שכל הקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים. הקוראן משמש הוא על פי אימאם חפץ ותורגם על ידי עבדאללה יוסוף עלי (איה) או מוחמד Pickthall (MP).
הנצרות, היהדות והאיסלאם
הקוראן מלמד כי האיסלאם הוא הדת נאמן המשיכה באותו הקו כמו הנביאים שהיו לפני מוחמד: אותו הדת הוא הקים בשבילך כמו שזה שהוא ציווה על נח ... ושבו אנו מצווים על אברהם, משה וישו (42:13 איה). התוצאה של תפיסה זו היא שכתבי הקודש שניתן על ידי הנביאים האלה נחשבים לכתבי קודש אמיתיים מאלוהים: אבל אומרת, "אנחנו (מוסלמים) מאמינים בהתגלות שהגיעה אלינו ובמה שירד לך (יהודים ונוצרים); אללה שלנו ואללה שלך הוא אחד "(29:46 איה).
בקוראן יש אזכורים רבים לספרי קודש היהודים ונוצריים. למעשה הקוראן מתייחס לנוצרים ויהודים במונחים של הספר: O עם הספר! (5:68 איה).
המשימה של אלוהים לעם הספר
נוצרים ויהודים מוזכרים בקוראן כאחראים של כתבי קודש: עבור אליהם הופקדו בידי ההגנה על הספר של אללה (05:47 AYA/44 MP). אלוהים נתן לי כתבי הקודש לנוצרים ויהודים, כך שהם יכולים להפוך ידועים לכל העולם וכל אומה הידע האמיתי של אלוהים: וזכור אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור לאנושות, ולא להסתיר את זה (3:187 איה). חלק מהיהודים והנוצרים מילאו את המשימה הזו, אחרים לא. בדיוק כפי שיש מוסלמים נאמנים ונאמנים כך גם הקוראן מבחין בין המאמינים והנוצרים והיהודים לא נאמנים.
Unfaithful הקוראן מתאר את התנהגותם של נוצרים ויהודים כנאמנים:
1 / מסתיר את האמת של כתבי הקודש:? מי יותר צודק מאשר אלה שמסתירים את העדות שיש להם מאללה ' (2:140 איה).
2 / הוראה באופן כוזב ושוכח את מה שהם שמעו מכתבי הקודש שלהם:
יש ביניהם סעיף שמעוות את הספר עם לשונם: (כפי שהם קוראים) היית חושב שזה הוא חלק מהספר, אבל זה לא חלק מהספר, והם אומרים, "זה מאללה" אבל זה לא מאללה (3:78 איה).
הם משנים את המילים מהקשרם ולשכוח חלק מכי על מה הם נזפו (5:13 MP/14 איה).
3 / רצון רווח מן המקורות:
וזכרו אללה לקח אמנה מאנשי הספר, כדי לעשות את זה ידוע וברור למין אנושי, ולא להסתיר את זה, אבל הם זרקו אותו מאחורי גבם, ורכשו איתו כמה רווח אומלל! ונתעב היה בעסקה שהם עשו! (3:187 איה)
4 / חלק מהיהודים שהיו עבריינים ולא ידעו את הספר כתב כתבי שווא:
אבל העבריינים שינו את המילה מזו שניתנה להם (02:59 איה).
ביניהם עממיים בורים שמכירים את כתבי הקודש אינו אלא מעדות השמיעה הם. הם אבל ניחוש. לכן אבוי יהיה להם שכותבים כתבי הקודש עם הידיים שלהם ואז אומר, "זה מאללה", שהם יכולים לרכוש במיסים קטנים רווח (2:78-79 MP).
נאמני הקוראן מלמד שיש נוצרים ויהודים נאמנים:
לא כולם דומים זה לזה: של האנשים הספר הם חלק שעומד (לימין), הם עושים חזרות הסימנים של אללה ארוך כל הלילה, והם להשתטח בהערצה. הם מאמינים באללה וביום האחרון, הם חיב את מה שנכון, וחליל מה לא בסדר, והם ממהרים (באמולציה) ב( כל) מעשים טובים: הם נמצאים בדרגות של הצדיקים. של הטוב שהם עושים, שום דבר לא יידחה מהם; לאללה knoweth גם אלה שעושים ימין (3:113-115 איה).
הקרוב ביותר ביניהם באהבה למאמינים התיאותי למצוא את אלה שאומרים, "אנחנו נוצרים": כי בקרב אלה הם גברים שהוקדשו ללמידה ולגברים שיש להם ויתר העולם, והם לא שחצנים (5:85 AYA/82 MP ).
על פי הקוראן, הנוצרים ויהודים הנאמנים לא עשו מה שעשה לא נאמן, הם צייתו לכתבי הקודש שלהם וסגדו לאל. אבל מה בנוגע לכתבי הקודש שלהם? האם הקוראן לשקול את כתבי הקודש של היהודים והנוצרים היו פגומות על ידי הפעולות של Unfaithful? או שהיא נשמרה על ידי הנאמן? האם הקוראן בחשבון שרק חלק מכתבי הקודש שלהם עכשיו מכיל אמת? כדי לענות על השאלות האלה אנחנו צריכים לקחת בחשבון את מה שהקוראן אומר על כתבי הקודש היהודים ונוצריים.
צפו בקוראן של כתבי הקודש היהודים ונוצריים
1 / קוראן מלמד שכל כתבי הקודש צריך להיות מכובד באותה הדרך:
O אתם המאמינים! תאמין באללה ובשליחו, והכתוב שהוא יהוה נשלח לשליחו והכתוב שהוא שלח לאלה לפני (לו). כל מי denieth אללה, המלאכים שלו, ספריו, שליחיו, ויום הדין, אשר הלכו הרבה, הרבה שולל (4:136 איה).
אנו מאמינים באללה, ובמה שגילה לנו ומה שהתגלה לאברהם, איסמעיל, יצחק, יעקב, ושבטים, וב( הספרים) ניתנו למשה, ישו והנביאים, מן האל שלהם: אנחנו לא עושים שום הבחנה בין אחד למשנה וביניהם (3:84 איה).
2 / התורה שניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, הם כתבי הקודש, שהיהודים והנוצרים עכשיו להחזיק:
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
וכאשר יש יבוא אליהם (יהודים) בכתובים (הקוראן) מאללה, המאשר כי ברשותם (2:89 MP).
לכן, הקוראן הוא לא מתכוון לכתבי קודש, שיהודים ונוצרים להשתמש להחזיק בעבר, אבל עכשיו הם הולכים לאיבוד. במקום זאת, התורה ניתנה למשה, והבשורה שניתנה לישו, היא כתבי הקודש שהוא איתם (הנוצרים והיהודים) והייתה ברשותם בזמן של מוחמד.
3 / הקוראן מלמד כי היא מאשרת ומסבירה באופן מלא יותר בכתובים הקודמים:
זה קוראן הוא לא כמו יכול להיות מיוצר על ידי מלבד אללה, להיפך זה אישור (גילויים) שהלך לפניו, והסבר מלא יותר של הספר (10:37 AYA/38 MP).
לכן, הקוראן רואה את עצמו כשומר את המסר של כל כתבי הקודש: אליך שלחנו את הכתוב באמת, המאשר את הכתוב שבא לפניה, ושמר אותו בבטיחות (5:48 MP/51 איה).
4 / האם הקוראן מלמד כי היא מבטלת את כתב הקודש היהודי ונוצרי? חלקם עשוי להצביע על 2:106 לומר שהיא עושה.
אף אחד מהגילויים שלנו אין לנו לבטל או לגרום לכך ששכחתי, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה (2:106, איה)
עם זאת, אין זה סביר כי פסוק זה מתייחס לכתבי הקודש הנוצריים ויהודים, רק חמישה פסוקים אחרי 2:106 הקוראן שואל נוצרים ויהודים להביא ההוכחה שלך (2:111) מכתבי הקודש שלהם. זו תהיה פקודה בלתי רלוונטית וסותרת אם זה עתה למד אותנו שכתבי הקודש שלהם בוטלו. למעשה, רק שלושים פסוקים לאחר 2:106 הקוראן אומר כי היא אינה עושה הבחנה בין (2:136) את עצמו ואת כל הכתבים לשעבר. אל בוכארי רושם ש2:106 מתייחס לביטול בתוך הקוראן עצמו:
מסופר על אבן עבאס: עומר אמר, "Ubai היה הטוב ביותר שלנו בדקלום (של הקוראן) עדיין אנחנו עוזבים (החוצה) חלק ממה שהוא מדקלם". Ubai אומר, "אני לוקח את זה מפיו של שליחו של אללה ולא אעזוב לשום דבר מה". אבל אללה אמר: "אף אחד מהגילויים שלנו אנחנו לבטל או לגרום לכך ששכחנו, אבל אנחנו מחליפים משהו טוב יותר או דומה" (קוראן 2:106). (. בוכרי: כרך 6, חדית' 527, עמ '489; ספר 61.)
סורה 16:101 מראה גם כי ביטול זה יש לעשות עם התוכן של הקוראן ולא כתבי הקודש של היהודים והנוצרים.
וכאשר אנחנו מחליפים פסוק במקום של פסוק אחר - ואלוהים יודע טוב מאוד מה הוא שולח למטה - הם אומרים (למוחמד), "הנך זייפן בלבד!" (16:101, ארברי)
5 / סעיף חשוב מאוד של הקוראן העוסק בכתבי הקודש של היהודים והנוצרים והקשר שלהם לקוראן הוא סורה 5:43-49. פסוקים אלה להקליט כמה יהודים הגיעו לMuhummad לשאול אותו להחלטה, וזה אומר את תשובתו הייתה לתת להם.
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? Lo ...! אנחנו לא חושפים את התורה, שבו הוא הדרכה ואור ... ואנחנו גרמנו ישו, בנה של מרי, ללכת בדרך שלהם, המאשר כי ש( גילה) לפניו בתורה, ואנחנו הענקתי לו את הבשורה בו הוא הדרכה ואור, המאשר את מה שהיה (גילה) לפני שהיא בתורה - הדרכה ותוכחת אל מי להדוף (רע). בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד.
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה גילה, ובצעו מן האמת אשר יהוה באה אליך לא את הרצונות שלהם. לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. היה רצון אללה הוא היה יכול לעשות לך קהילה אחת. אבל שהוא יכול לנסות אותך על ידי זה שהוא יהוה נתן לכם (הוא ברא אותך כאתם נמצאים). אז להתחרות אחד עם השני במעשים טובים. אל אתם אללה כל התמורה, והוא יהיה לאחר מכן להודיע לך שבו אתם שונים. (5:43-48, MP)
משפט מפתח מכל אמור לעיל, לכל אחד יש לנו מונה חוק אלוהי ודרך לייחס-out. פסוק זה מלמד כי הקבוצות הדתיות השונות (יהודים, נוצרים ומוסלמים), שכל אחד קיבלה חוק אלוהי (תורה, בשורת וקוראן), וכי כל קבוצה היא להפוך את ההחלטות שלהם מבוססות על מה שהם קיבלו.
כך הקוראן מעודד את היהודים אם לשפוט על פי התורה:
איך זה שהם (באו) אליך (מוחמד) לשיפוט כאשר יש להם את התורה, שבו אללה תהווה פסק דין נמסר (עבורם)? (5:43, MP)
והקוראן קורא לנוצרים אם לשפוט על הבשורה:
בואו אנשיו של שופט הבשורה על ידי זה שאללה התגלה בו. Whoso judgeth לא על ידי זה שאללה חשף: כגון רשע כבד. (5:47, MP)
וזה מעודד את המוסלמים אם לשפוט על פי הקוראן:
ואליך (מוסלמים) יש לנו חשף את הכתוב (הקוראן) עם האמת, המאשר את כל מה שהכתוב היה לפני זה, וצופה עליה. אז תשפוט ביניהם על ידי זה שאללה התגלה. (05:48, MP)
שוב, אנו רואים כי הקוראן מתייחס לכתבי הקודש של הנוצרים והיהודים כמילה אמינה של אלוהים. יהודים ונוצרים מצווים להתייעץ כתבי הקודש שלהם, כאשר מבקשים לדעת את רצונו של אלוהים. הקוראן רואה ולכן כתבים אלה כדי להיות אמינים. סורה 5:43-48 גם מראה כי הקוראן אינו טוען לביטול (להחליף) את הבשורה והתורה אלא היא התגלות מקבילה להם.
6 / אומר: "! יש אנשים O של ספר יה אין קרקע לעמוד על, אלא אם כן אתם עומדים במהירות על פי החוק, את הבשורה, וכל הגילוי שהגיע אליכם מן האדון שלך" (5:71 AYA/68 MP ). כיצד יכול יהודי או נוצרי, לעמוד איתן בחוק והבשורה, אם החוק והבשורה היה פגום או בוטלו? שוב, ההנחה של הקוראן היא שכתבי הקודש שיש הנוצרים והיהודים הוא המילה אמינה של אלוהים.
7 / בפסוק הבא חומשי התורה מכונים להיות מקור אמין של אזהרתו של אלוהים: לא, הוא שהוא לא מכיר את מה שנמצא בספריו של משה (53:36 איה). לפיכך, אין שום תירוץ לזה שמתעלם ממנה.
8 / מוסלמי הוא הורה, כאשר מתווכחים עם יהודי על אוכל נקי / חלאל, לשאול את היהודי להביא ראיותיו מתורת משה. אומר: "תביא אתם את החוק וללמוד אותו, אם אתם להיות אנשי אמת" (3:93 איה). איך הוא יכול להביא את החוק וללמוד אותו על מנת לקבוע את האמת אם הוא נפגם או בוטל? הכתוב הזה חייב להיות אמין כדי להפוך פקודה כזו. אותה ההנחה באה לידי ביטוי גם בפסוק הבא: והם אומרים: ". אף האמורים ייכנסו לגן עדן, אלא אם כן הוא יהיה יהודי או נוצרי" אלה הם הרצונות שלהם (לשווא). אומר: "לייצר ההוכחה שלך אם אתם הם אמת" (2:111 איה).
9 / בפסוקים הבאים אנו רואים יהודים ונוצרים מתבקשים ללמד את האמת של כתבי הקודש שלהם ולציית להם: תגיד: "הו אנשים של כתבי הקודש מתח לא בדת שלך שונים מהאמת!" (5:77 MP / 80 איה). האם אתם חיב התנהגות נכונה על האנשים, ולשכוח (לתרגל את זה) את עצמכם, ובכל זאת אתם ללמוד את כתבי הקודש? (02:44 איה). נוצרים ויהודים לא יכלו ללמד ולציית לכתבי הקודש שלהם, אם כתבי הקודש שלהם היו פגומים.
10 / כתבים מלפני תקופתו של מוחמד הייתה להיות התייעצה על ידי או מוחמד או בני דורו הערבים אם הם היו בספק לגבי ההודעה שניתנה למוחמד: אם אתה ורט בספק לגבי מה שיש לנו חשפו אליך, אז לשאול את מי שכבר קורא את הספר מפניך (10:94 AYA/95 MP). לכן הכתוב קודם לכן זה חייב נשתמר להגיש בקשה כזו.
11 / הנה הכתבים לשעבר של היהודים והנוצרים פנו לכדי להוכיח שמוחמד הוא נביא אותנטי.
מי שעוקב Messenger (מוחמד), הנביא אינו יכול שקרוא וכתוב, שהם ימצאו מתוארים בתורה והבשורה (שהם) איתם (7:157 MP).
הם אומרים: "אם רק הוא היה מביא לנו נס מהאדון שלו!" יהוה יש לא באו להם ההוכחה למה הוא בכתבים לשעבר? (20:133 MP).
והנה, זה בכתובים מהגברים של פעם. האם זה לא אסימון להם שהרופאים (הדתיים) של בני ישראל יודעים את זה? (26:196-197 MP).
איך יכולים כתבים אלה ניתן לערער ל, כדי להוכיח מוחמד הוא אמיתי, אם הם היו פגומים? הקוראן חייב להציג כתבים אלה כאמינים להגיש בקשה כזו.
דמויות רבות מדי בכדי לפרסם את השאר כל כך להזדיין כופרים
Au contraire mon frere
It is quite effective lately. Did you know this term was perfected by one Leon Trotsky?